Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het voornaamste onderzoeksdoel van deze masterscriptie was om het fenomeen van de affiniteit tussen stemtype en roltype in de traditie van het operagenre te onderzoeken en om nieuwe benaderingen van dit fenomeen in hedendaagse operaproducties te verkennen. In de traditie van het operagenre is het gebruikelijk dat bepaalde stemtypes regelmatig en herhaaldelijk worden gecast in bepaalde typecasts. Een sopraanstem wordt bijvoorbeeld regelmatig gecast voor de rol van de mooie en breekbare dame, terwijl een mezzosopraanstem regelmatig wordt gecast voor de rol van de verleidelijke en gevaarlijke dame. Het herhaalde patroon van het casten van hetzelfde stemtype bij een bepaalde rol is wat ik definieer als het fenomeen van affiniteit tussen stemtype en roltype. In het inleidende hoofdstuk vertel ik over mijn motivatie om dit fenomeen te onderzoeken vanuit mijn eigen artistieke drive en ervaring. In het theoretische gedeelte van dit onderzoek bespreek ik eerst historische achtergrondinformatie zoals de ontwikkeling van het operagenre en verschillende aspecten van stemclassificatie. Het concept van performativiteit wordt hier ook genoemd. Vervolgens geef ik een overzicht van de verschillende manieren waarop het patroon van affiniteit kan voorkomen: herhaling, evolutie en switch. Vervolgens bestudeer ik de oorsprong van dit fenomeen: in hoeverre ontstaat het door instinctieve biologische factoren en in hoeverre wordt het beïnvloed door culturele en sociale factoren? Ik onderzoek de balans tussen deze verschillende factoren door enerzijds de theorie van emoties en psychobiologische experimenten te bestuderen en anderzijds teksten uit de filosofie en psychoanalyse te analyseren. Na het theoretische gedeelte analyseer ik twee casussen van hedendaagse producties waarin de traditionele affiniteitspatronen een nieuwe en actuele context krijgen door innovatieve artistieke benaderingen. De conclusie van dit onderzoek geeft aan dat er zowel culturele als natuurlijke elementen zijn die bijdragen aan het fenomeen van affiniteit tussen stemtype en roltype. Daarnaast is er aangetoond dat de balans tussen deze factoren niet vastligt maar variabel is. De hedendaagse casussen laten zien dat er tegenwoordig hedendaagse kunstenaars actief zijn die ernaar streven en erin slagen om traditionele patronen te vernieuwen door middel van eigentijdse sociale en culturele concepten.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het onderzoek wil de cultuur-theoretische debatten van de laatste vijftig jaar schetsen binnen de Leuvense studentenbeweging. In de jaren vijftig was het Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond de toonaangevende studentenvereniging in Leuven. Via hun afdeling KVHV Kultuur zette zij sterk in op zowel actieve cultuur als een theoretische onderbouw. Ons Leven fungeerde als communicatiemiddel voor hun ideeën. Halverwege de jaren zestig radicaliseerden de studenten en kwamen ze in het vaarwater van het Nieuw-Linkse gedachtegoed. Binnen het KVHV was de conservatieve vleugel te sterk waat een in de geest van mei 68 opgerichte Kultuurraad bestaande uit de studentenkringen de kans gaf zich te ontplooien. Na woelige jaren strijd tussen 1967 en 1971 om de leidende positie bij de Leuvense studenten won Kultuurraad het pleit, niet in het minst omdat het gros van KVHV Kultuur overliep. In de jaren zeventig probeerden KuRa en de andere raden van de Algemene Studenten Raad de studenten warm te maken voor een nieuwe marxistische samenleving. Cultuur werd gezien als een middel in deze strijd. Strijdliederen, straattoneel en vrij denken waren voorbeelden van deze politieke cultuurbeoefening. In het blad Rerum-Wegwijs en later in VETO werden de culturele denkbeelden weergegeven. Zij het steeds meer op de praktijk en minder op de theorie gericht naarmate de jaren zeventig vorderden. In 1977 richtte KuRa het Studentencentrum ('t Stuc) op om ruimte te geven aan hun ideeën. Al bijna onmiddellijk kwam het tot spanningen tussen 't Stuc en de studenten omdat 't Stuc radicale kunst wou in plaats van een radicale maatschappij en omdat de studenten zich steeds meer terugplooiden op zichzelf. De jaren tachtig staan dan ook in het teken van eindeloze conflicten rond de vermeende 'elitaire' Stuc cultuur. Na een zwaar intern conflict depolitiseerde de studentenbeweging volledig en werd de ASR in 1986 de Leuvense Overkoepelende Kring Organisatie (LOKO). Uiteindelijk gingen KuRa en Stuc elk hun eigen weg in 1995 waarna de banden bijna volledig wegdeemsterden. KuRa zette nu in op eigen projecten of projecten in samenwerking met de kringen zoals Ithaka of het InterFacultair Theaterfestival. Vanaf de jaren negentig was er geen actief theoretisch luik meer in de KuRa werking. In 2005 verloor KuRa ook zijn tot dan toe grote autonomie toen het hervormd werd naar LOKO Cultuur. De conflicten en evoluties in de culturele werking van de studenten zijn te verklaren aan de hand van drie tegenstellingen: democratisch vs. aristocratisch, contesterend vs. constructief en naar buiten gericht vs. naar binnen gericht.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Wanneer je in Google zoekt naar “road movies for children”, krijg je amper 6650 resultaten en worden de zoekresultaten beperkt tot anderhalve pagina. Dat illustreert het feit dat een kinderfilm slechts zelden als road movie wordt omschreven, en vice versa, een road movie als kinderfilm. Toch is het motief van reizen niet vreemd voor de kinderfilm: Alice in Wonderland (1951), The BFG (1989), A Bug’s Life (1998), Ice Age (2002) en Storks (2017) zijn maar enkele voorbeelden van de vele geanimeerde kinderfilms waarin het hoofdpersonage een reis onderneemt. Deze masterproef zal dan ook de compabiliteit tussen de road movie enerzijds, en de geanimeerde kinderfilm anderzijds onderzoeken. Hiervoor wordt een literatuurstudie gedaan naar de kenmerken van de road movie en de kinderfilm. Ook het kinderpubliek wordt onder de loep genomen: aan de hand van het artikel van Erikson over de verschillende ontwikkelingsstadia van de mens, wordt de opstandigheid -het kenmerkende thema van de road movie- van het kind kort geschetst, om aan te tonen dat ook die thematiek het kinderpubliek niet vreemd is. Ook zal de animatiefilm behandeld worden, die het belang en de invloed van Walt Disney aantoont. Om te begrijpen waarom bepaalde kenmerken typisch zijn voor de genoemde genres, wordt ook de road movie en de kinderanimatiefilm historisch gekaderd. Met behulp van dit theoretisch kader zullen vervolgens dan drie geanimeerde kinderfilms geanalyseerd worden: Up (2009), Finding Nemo (2003) en Home (2015). Er wordt dan telkens onderzocht op esthetisch en inhoudelijk vlak welke kenmerken van de road movie (en de kinderfilm) aanwezig zijn in de casestudy, en welke niet. Dat zal dan tot de conclusie leiden dat de geanimeerde kinder-road movie een eigen plaats inneemt binnen het genre van de road movie, en wel degelijk compatibel is.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The title of this thesis immediately raises two main questions. What is precarity exactly and how does it affect the music industry? Firstly, the methods of the qualitative research are explained, with an introduction of the seven interviewees (Lotte Leemans, Koen Lamberechts, Michael Bauwens, Linde Verjans, Jeroen Vanbever, Chantal Acda and Tom Kestens). Secondly, some important empirical and qualitative studies about the welfare and economic status of musicians will be discussed, with extra stress on ‘some’, since there aren’t that many studies about the music industry, let alone the well-being and job-insecurity of artists. Precarity is a condition of existence without predictability, stability or security. The term is used in a negative context as well as in a positive one, although the latter situation occurs less than the former. Ongoing critics and discussion in debates concerning the growing precarity is preceded by the explanation of derivations like precariat and precariousness. After the theoretical part of the thesis, it’s time for the case studies where the research is illustrated by observations and conclusions alternated by quotes and paraphrases. Every professional musician has his own unique experience and perspective which, once compared and combined, makes for various mixed cocktails of contradictions and similarities. The analysis is structured around three main topics: the current situation of the artist in the music industry, the problems in this industry and the possible solutions for it. It is discovered that there is a chain of reactions, starting with the digitalization of the modern world. This digitalization causes an oversupply of unexperienced musicians, which causes in its turn uncertainty and forced flexibility among artists, who take everything they can get, even if it’s for free. The artist is the source of music and he should be put in the (digital) spotlights, instead of being manipulated by labels, agencies or online platforms. Luckily, besides listing causes of precarity, the interviewees came up with a variety of solutions for the precarity in the music industry. The musicians themselves, as well as the music industry, the society and the state can help to solve the precarity amongst artists. Musicians should fight for their rights instead of getting down on their knees and pray (figuratively). Society blindly follows the opinions of music experts (without stress on expert most of the time) and social media which is not ideal. The influence of the internet positively increases promo and publicity but people should be more critical. Organizations like Poppunt, Kunstenloket and GALM should keep striving for better conditions for the artist. SABAM helps the creating artists to be paid for the use of their songs. The state should rethink their strategies with regard to subsidies. The worst they can do is lower the subsidies for the arts even more to lower the state’s budget deficit. An interesting discussion about a basic income for everyone and whether or not this has a positive effect on the music industry is a last solution to precarity. While this still sounds utopic and unrealistic, it’s already being tested in some countries (Netherlands and Finland). It’s safe to say that all is not lost. The music industry is a precarious industry but this precarity can be decreased in several ways through the contribution of the state, the society’s perspective, the music industry and the musicians themselves.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The relationship between fans and their fanobject is often subjected to criticism. ‘They lost contact with reality, they are irrational and obsessive attention-seekers and they shriek too much with high pitched voices’. When a treasured artist dies or their favorite character leaves a show, their feelings of loss and bereavement are seldom taken seriously. Ever since 1990 fan studies have tried to refute these prejudices towards being a fan or being part of a fandom by proving the positive influence it can have on an individual. It makes them part of a participatory culture with its own traditions, practices and transformative objects while validating their identity. Besides the fan-fan relations, fans also maintain relationships with their fan object. These one way, illusionary relationships with public figures, based on mass media instead of direct interaction, are called parasocial relationships. The emergence of a parasocial relation is connected to certain factors such as identification, similarity, relevance, esthetics, ethics and epistemology. They offer fans ontological security, friendship and a way to enhance their selves. Through identification they receive a confirmation of their own identity. It is only reasonable that fans are confronted witch feelings of loss when these parasocial relations come abruptly to an end. The fact that we are able to react with genuine emotions to imaginary stimuli is a fundamental part of our cognitive architecture. But how is it possible to have real fictional-emotions, while simultaneously being aware of the fictionality? This problem can be defined as the Knowledge Problem. We are able to act differently with fictional input than actual input because we are able to’bracket fictionality’. We temporarily move our physical situation to the periphery. The more we are absorbed by fiction the less we are aware of the fictionality of the content, the more real it will appear and the more intense our emotional reaction will be. Based on different case studies I examined the different reactions of the fan as bereaved. I discuss a variety of celebrity and character deaths by different causes: natural death, traumatic passing and suicide. Starting from the hypothesis that fans also experience a period of mourning, I compared the case studies to one of the most popular theories about the general psychological response to loss: the five stage theory of Kübler-Ross. With information gathered from different online platforms I was able to find evidence for the five stages: denial, yearning/bargaining, anger, depression and acceptance. The cases entail amongst others the suicide of the character Werther, the fictional death of Sherlock Holmes, the resurrection of Jon Snow and the death of David Bowie and Elvis Presley. Fans mourn the loss of their idols in a very public manner. This even seems to be a rising trend in all parts of society. Social media turns out to be the ideal platform to express your grief and to remember someone: it suggests anonymity, helps create a cultural past and most importantly it creates a space for disenfranchised grievers where they can find an empathic, like-minded community. As I followed general online tendencies and gathered information from online platforms, I did not deal with the individual mourning process of a fan. But I was able to gather proof for different mourning indicators which confirms the sincerity of the emotions of these fans.