Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit proefschrift onderzoekt (a) de relatie tussen leerkrachtdimensies en uitkomsten bij laat-adolescenten (vooral zelf-gereguleerd leren), (b) de mediërende rol van de kwaliteit van de motivatie bij studenten in deze relaties en (c) de antecedenten van psychologisch controlerend lesgeven.In Hoofdstuk 1 bespreken we leerkrachtstijl en werken we onze onderzoeksvragen uit. In Hoofdstuk 2 geven we een theoretisch overzicht van de kernconcepten in dit proefschrift, namelijk leerkrachtstijldimensies, zelf-gereguleerd leren en kwaliteit van motivatie. In Hoofdstuk 3 onderzochten we de relatie tussen autonomieondersteuning en structuur bij leerkrachten en hun verband met zelf-gereguleerd leren bij leerlingen en studenten. Gepercipieerde autonomieondersteuning en structuur waren positief gecorreleerd en konden onderscheiden worden met confirmatorische factoranalyse. Het hoofdeffect van gepercipieerde structuur op zelf-gereguleerd leren werd afgezwakt door een significante interactie tussen gepercipieerde autonomieondersteuning en structuur. Structuur moest aangeboden worden met minstens een matig niveau van autonomieondersteuning om een positief verband te hebben met zelf-gereguleerd leren. In Hoofdstuk 4 onderzochten we de relatie tussen gepercipieerde autonomieondersteuning en duidelijke verwachtingen, een centraal aspect van structuur, bij leerkrachten en hun verband met uitkomsten bij leerlingen. Op basis van hoge en lage scores voor deze twee variabelen konden vier gepercipieerde leerkrachtstijlen onderscheiden worden. De leerkrachtstijl gekenmerkt door hoge autonomieondersteuning en duidelijke verwachtingen had het meest positieve patroon van leerlinguitkomsten terwijl de tegenovergestelde leerkrachtstijl, gekenmerkt door lage autonomieondersteuning en vage verwachtingen, het meest negatieve patroon van leerlinguitkomsten had. In Hoofdstuk 5 onderzochten we hoe gepercipieerde autonomieondersteuning en structuur bij leerkrachten ontwikkelen en gerelateerd zijn over tijd en hoe hun ontwikkeling gerelateerd is aan de ontwikkeling in het functioneren van leerlingen. Er waren substantiële interindividuele verschillen in het initiële niveau en de verandering in gepercipieerde autonomieondersteuning en structuur en beide variabelen waren positief gerelateerd over tijd. Ten slotte waren veranderingen in gepercipieerde autonomieondersteuning en structuur positief gerelateerd aan veranderingen in autonome studiemotivatie bij leerlingen, die op hun beurt positief gerelateerd waren aan veranderingen in zelf-gereguleerd leren. In Hoofdstuk 6 onderzochten we verbanden tussen psychologisch controlerend lesgeven en uitkomsten bij leerlingen en tussen psychologisch controlerend lesgeven en gepercipieerde antecedenten. Psychologisch controlerend lesgeven was negatief gerelateerd aan de relatieve autonome studiemotivatie van leerlingen dat op zijn beurt positief gerelateerd was aan zelf-gereguleerd leren. Zelf-gereguleerd leren was positief gerelateerd aan schoolse prestaties. Daarnaast waren druk van bovenaf (bijv. schoolse administratie) en druk van binnenuit (lage relatieve autonomie om les te geven), maar niet druk van onderaf (lage relatieve autonomie bij leerlingen om te studeren), gerelateerd aan psychologisch controlerend lesgeven en deze verbanden werden gemedieerd door de depersonalisatie-component van burnout. Hoofdstuk 7 bespreekt onze voornaamste bevindingen, enkele beperkingen, suggesties voor verder onderzoek en praktische implicaties.