Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

History of Europe --- Agriculture --- Agricultural processing --- Produits agricoles --- Economic aspects --- History --- Europe --- Aspect économique --- Histoire --- Rural conditions --- Conditions rurales --- Aliments --- Coutumes alimentaires --- Industries agroalimentaires --- Flexibilité du travail --- Nutrition --- Consommation --- Transformation --- Food supply --- Agriculture. --- Food supply. --- Landwirtschaft. --- Agrarproduktion. --- Lebensmittelmarkt. --- History. --- Europe. --- Nordeuropa. --- Norddeutschland. --- Niederlande. --- Frankreich --- Großbritannien. --- Academic collection --- Aspect économique --- Iles Britanniques --- Benelux countries --- France [Northern ] --- Scandinavia --- Germany [Northwest ] --- Histoire.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze meesterproef kadert het onderzoek naar het aandeel van de vrouwelijke krakers in de Amsterdamse kraakbeweging gedurende de periode 1967-1985. De gehele inhoud van deze meesterproef biedt dan ook een antwoord op de onderzoeksvraag 'Wat was het aandeel van de kraakster in de Amsterdamse kraakbeweging gedurende de periode 1967-1985?'. Dit onderzoek werd gevoerd omdat de vrouwelijke kraker een onbesproken onderwerp is in studies en werken over de Amsterdamse kraakbeweging: een duidelijke profilering van een kraakster, evenals een omschrijving van haar functies en praktijken in de kraakbeweging ontbreken in wetenschappelijke literatuur. Deze meesterproef tracht de bestaande lacune in de historiografie omtrent de Amsterdamse kraakbeweging op te vullen. Het onderzoek stoelt op drie bronnenpijlers die achtereenvolgens geanalyseerd werden: de literatuur over de Amsterdamse kraakbeweging evenals drie specifieke scripties over vrouwelijke krakers in Nederlandse kraakbewegingen, de diverse archiefstukken van het Staatsarchief - het archief van de kraak- en actiebeweging in Nederland - en drie uitgebreide mondelinge getuigenissen van voormalige Amsterdamse krakers. Tijdens de analyse van de bronnen werd er een kwalitatieve onderzoeksmethode gebruikt, waarbij er vanuit een genderperspectief naar de perceptie en de zelfperceptie van de krakers uit de Amsterdamse kraakbeweging gekeken werd. Dit bleek de meest aangewezen methode te zijn om het specifieke aandeel van de vrouwelijke kraaksters te kunnen afleiden. Er werd geen kwantitatieve onderzoeksmethode gehanteerd, omdat het diverse en niet-geordende bronnenmateriaal dat simpelweg niet toeliet. De werkhypothese waar tijdens het onderzoek mee gewerkt werd, omvatte de stelling dat er in de beginjaren geen onderscheid gemaakt werd tussen mannelijke en vrouwelijke krakers. De kraakdoelen primeerden immers. Pas na gebeurtenissen die de gemoederen in de kraakbeweging deden oplaaien, zouden de mannelijke en de vrouwelijke krakers zich vermoedelijk van elkaar gaan onderscheiden. De vrouwelijke krakers zouden specifieke praktijken gaan ondernemen, waarbij hun belang en betekenis - hun aandeel - op verscheidene vlakken erg zichtbaar zou worden. Er kan gesteld worden dat deze werkhypothese bevestigd werd. Het bronnenonderzoek maakte duidelijk dat het aandeel van vrouwelijke krakers zich uitstrekte over meerdere domeinen, gaande van het in stand houden van de harmonie tussen de krakers tot de interne informatie- en communicatieverzorging en het aankaarten van het geweldsgebruik en het dominante gedrag van enkele krakers. Een duidelijke profilering en een specifieke schetst van het aandeel van Amsterdamse kraaksters, actief tussen de periode 1976-1985, kan via deze meesterproef verkregen worden. Het geheel heeft een bestaande lacune in de historiografie omtrent de Amsterdamse kraakbeweging opgevuld. Mogelijkerwijs kunnen de onderzoeksresultaten nog een interessante bijdrage leveren in onderzoeken naar genderrelaties in nieuwe sociale bewegingen en in onderzoeken naar de rol van vrouwen in protestculturen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Maria De Leebeeck (1914-1984) engageerde zich vanaf het einde van de jaren 1940 als gehuwde moeder van tien kinderen voor de emancipatie van de Vlaamse katholieke vrouw. Ze deed dit aan de hand van voordrachten op studiedagen van katholieke verenigingen en via Vlaamse kranten en weekbladen. In deze masterproef is er onderzocht wat De Leebeeck precies verdedigde en waar zijn te positioneren is in het brede veld van het 'feminisme' in Vlaanderen. Het vertrekpunt is de hypothese dat het gaat om een 'christelijk feminisme', een term die gelanceerd werd door Louise Van den Plas. De Leebeeck schreef voornamelijk over thema's met betrekking tot vrouwenemancipatie, gezin, seksualiteit en meisjesonderwijs. Haar boodschap was in het begin bestemd voor vrouwen van de katholieke zuil, later verruimde ze haar doelpubliek en richtte ze zich ook tot de mannen, specifieker gezien, de vaders. De mediakanalen die ze hanteerde varieerden sterk. Ze deed beroep op de voornaamste katholieke vrouwenverenigingen, waaronder de KAV, KVLV en CMBV, en op de BGJG. Ze gaf voordrachten op hun studiedagen en schreef in hun ledenbladen. Ook maakte ze gebruik van enkele Vlaamse kranten en weekbladen, zoals Libelle. Om haar betoog kracht bij te brengen deed De Leebeeck beroep op een aantal retorische strategieën, die steeds terugkeerden, zoals de verwijzingen naar haar eigen ervaring. De boodschap die ze verkondigde bestond uit een feministische en christelijke boodschap. De Leebeeck werd hiervoor geïnspireerd door zowel internationale als nationale autoriteiten, zoals Maria Rosseels en Simone de Beauvoir. Ze verdedigde sterk de rechten van de vrouw en het belang van haar aanwezigheid in de samenleving. Dit noemde ze de 'persoonspromotie' van de vrouw. De Leebeeck wees de noodlottige moederlijke taak af en was voorstander van co-instructie van jongens en meisjes. De man werd ook in het emancipatieproces van de vrouw betrokken, waarbij de gelijkwaardige samenwerking tussen man en vrouw voor haar dè oplossing was om dat proces te voltooien. De christelijk boodschap was voornamelijk in het begin van haar loopbaan overwegend. Ze benadrukte sterk de sacramentele waarde van het huwelijk en de godsdienstigheid binnen het gezin. Daar nam ze in de loop van de jaren 1960 meer afstand van, waardoor haar visie een veeleer maatschappijkritische invalshoek kreeg. Het gezin was voor haar de hoeksteen van de samenleving, een tegenpool van de materialistische wereld. Maria De Leebeeck trad tot slot als gehuwde moeder van tien kinderen drie decennia lang op binnen het katholieke veld. In haar discours zijn steeds dezelfde thema's omtrent de emancipatie van de vrouw terug te vinden. De hypothese kan bevestigd worden: De Leebeeck verdedigde een christelijk feminisme.