Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Toerisme is een internationaal en globaal fenomeen waar enorm veel mensen over de hele wereld direct of indirect mee te maken hebben. Op die internationale markt is vertaling een onmisbaar fenomeen. Hoewel er de laatste decennia steeds meer onderzoek werd gedaan naar de taal van het toerisme vanuit onder andere discoursanalyse en culturele studies, is de studie van de vertaling ervan nog een relatief nieuwe discipline. In deze masterproef wordt de interculturele transfer bestudeerd die plaatsvindt bij de vertaling van reisgidsen. Er wordt met name gekeken naar hoe de genreconventies van de broncultuur worden omgezet naar de doelcultuur en in welke mate deze worden aangepast. Een eerste deel vat samen wat er in de wetenschappelijke literatuur is geschreven over toeristische teksten en hun vertaling. Het toeristische discours werd door verschillende auteurs bestudeerd in de context van genreanalyse. Aan de hand van extratekstuele factoren (functie, zender, ontvanger, medium, plaats en tijd) en intratekstuele factoren (onderwerp, inhoud, presupposities, niet-verbale elementen, lexicale kenmerken, zinsstructuur, suprasegmentale kenmerken) wordt nagegaan wat de kenmerken zijn van dit genre. Daarna wordt bekeken wat de invloed van genreconventies is bij de vertaling van teksten en waar de vertaler rekening mee moet houden bij de interculturele transfer. Enkele specifieke kenmerken van het toeristische discours worden belicht met het oog op mogelijke vertaalproblemen. Zo is het bij toeristische teksten meestal belangrijker dat de functie gelijk blijft in de doelcultuur dan dat de teksten letterlijk worden overgebracht. Ook moet de vertaler op elk moment de beoogde lezer in gedachten houden. Jammer genoeg wordt er vaak nog te weinig aandacht besteed aan kwaliteit bij de vertaling van toeristische teksten. Door enkele vaak voorkomende objectieve en subjectieve vertaalproblemen te overlopen, wordt in kaart gebracht waarop de vertaler moet letten bij de vertaling van dit genre. Een tweede deel analyseert de bronteksten van drie Franse reisgidsen over de Provence. Eerst worden de gidsen op macrostructureel niveau vergeleken, waarbij wordt gekeken naar wat de omslag, de colofon, de niet-verbale elementen (formaat en kleur, foto's, illustraties, kaarten en plattegronden, pictogrammen, reclame) en de inhoudsstructuur vertellen over de genreconventies in de brontaal. Daarna worden enkele passages nader bekeken op microstructureel niveau. In de reisgidsen worden de verschillen en gelijkenissen van de genres advertentie, praktische gids, routebeschrijving en beschrijvende gids geanalyseerd. In een derde deel worden de respectievelijke vertalingen vergeleken, eveneens op macrostructureel en microstructureel niveau. Tot slot wordt een besluit geformuleerd over de interculturele transfer in de vertaling van de drie reisgidsen.