Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het kostwinnersmodel gaf in Europa generaties lang aan dat de man buitenshuis ging werken en dus best hoogopgeleid was, terwijl de vrouw het huishouden verzorgde, waarvoor een hogere opleiding dus zeker niet noodzakelijk was. Binnen huwelijken bestond zo een specialisatie- en ruilmodel (Becker, 1981), waarbij de beide partners zo goed mogelijk werden in hun domein en deze vaardigheden bij de partnerkeuze uitwisselden. Dit patroon van huwelijksvorming waarbij de man hoger opgeleid is dan de vrouw wordt hypergamie genoemd. De toegang voor meisjes tot het hoger onderwijs bleek zo lange tijd beperkt en soms zelfs formeel afgesloten, maar na verschillende sociale revoluties is deze vandaag in Vlaanderen gelijk aan die voor mannen. Daar komt bij dat vrouwen mede door de uitvinding van de anticonceptiepil en de stijging van het percentage scheidingen ook steeds vaker het belang inzien van een eigen opleiding (Goldin, 2006). Sinds het laatste decennium vormen vrouwen dan ook de meerderheid van de studenten in het hoger onderwijs (RoSa, 2014a). Ook op het gebied van partnerkeuze kunnen deze evoluties veranderingen aankondigen. Het oude kostwinnersmodel is vandaag verlaten, en verschillende onderzoeken gaven reeds aan dat preferenties belangrijker worden, en dat het hypergame patroon vandaag minder vaak voorkomt in verschillende landen (Esteve, Garcia-Roman & Permanyer, 2012; Esping-Andersen, 2009; Sweeney, 2002). De twee andere partnerkeuzepatronen zijn hypogamie (de vrouw is hoger opgeleid dan de man) en homogamie (de twee partners hebben hetzelfde opleidingsniveau), en dit onderzoek gaat na in welke mate de Vlaamse preferenties geëvolueerd zijn in dit opzicht. Met behulp van de data van een Vlaams relatiebemiddelingsbureau worden de preferenties kwantitatief geanalyseerd voor de periode 1995-2014. Eerst werd het profiel van de cliënt doorheen deze periode geschetst op vlak van leeftijd, opleiding, kinderen hebben en burgerlijke staat. Aangezien dit bureau bewust een zeker doelpubliek aanspreekt, is het bij dit onderzoek niet de bedoeling een representatief beeld te schetsen van Vlaamse relatiebemiddeling, maar slechts om een inzicht te bieden over de preferenties van de cliënten van dit bureau. Cliënten blijken de laatste jaren gemiddeld ouder en hoger opgeleid te zijn, en bovendien blijken vrouwen in de recente jaren iets hoger opgeleid dan mannen, zoals in de bredere samenleving het geval is. Uit de opvolgende logistische regressieanalyses bleek dat vooral het eigen opleidingsniveau een belangrijke rol speelt bij het stellen van preferenties voor de potentiële partner. Ook het inschrijvingsjaar van de cliënt speelde een belangrijke rol, zodat periode-effecten hier niet uitgesloten kunnen worden. Daarnaast bleken ook de eigen leeftijd en de gewenste leeftijd interessante verbanden te vertonen met de afhankelijke variabele. De verwachting van een stijgende preferentie voor hypogame partnerkeuzes kan noch weerlegd, noch bevestigd worden. Zowel voor het voorkomen van hypogame, hypergame als homogame preferenties konden aanwijzingen gevonden worden bij de analyses. Op basis van deze vaststellingen wordt met behulp van de theorie van Esping-Andersen, Boertien, Bonke en Gracia (2013) voorgesteld dat Vlaanderen zich nog in de instabiele transitiefase naar een gendergelijke samenleving bevindt