Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The liberal–capitalist governance model, which has been in use for many years, has survived to this day through the dominance of individualization and the market, expanding the private sector, while limiting the state and its services. However, through COVID-19, we have all witnessed the results of this economic system. The fact that countries with the largest economies in the world are unable to provide the most basic sanitary materials needed to effectively fight the epidemic, choosing which patients are to be treated and leaving the rest to die, raises the question of how humane existing systems are.The most successful countries across the globe have continued their economic development strategies, focusing on the sectors that provide superiority and production. Yet, with this structure of long supply chains and globalization collapsing, the need to fill this gap with strict borders and national productivity has become important. States whose functions have weakened, and have had limited service and capacity due to their economies, have faced a major crisis due to this epidemic.With the COVID-19 outbreak, despite economic developments, we have experienced how health services and agricultural production have been pushed to the limit, threatening humanity in an emergency situation. As a result of the epidemic, we once again understand the importance of our own production—especially agricultural production—that will meet basic needs. We have become aware of how important it is to provide public health services and produce items such as masks, respirators, medicines and vaccines. We have once again experienced the fact that the strategic importance of production can change periodically and according to needs, and we have seen that even though we have money, we cannot buy certain products and services.The epidemic has made almost all of us equal spiritually, physically and socially at a global level. It has created a new awareness in all areas including health, education, income inequality, poverty, unemployment, migration, the climate crisis, and access to basic human needs. The epidemic has nourished selfishness in one sense, and reduced solidarity. It has caused loneliness, medical as well as psychological problems, and information pollution. The epidemic has taken the fear of death from the individual and spread it through society. On the other hand, it has increased the need for solidarity and strengthened our common sense of fate. Therefore, our need for understanding based on social cohesion has gained more importance. Therefore, there is an increased need for restructuring that will prevent social disruption and panic.After 1980, the state shrank in relative terms due to the neoliberal effect in Turkey. The global epidemic has come along at a time of economic and social problems. However, thanks to our general health insurance, the number of hospitals, the number of hospital beds, the potential we have in our country and our ability to manage a crisis, we are facing the epidemic under better conditions. However, despite this, there is an increasing need for restructuring that will enable our country to adapt to the new conditions, survive the crisis with the least damage and meet the needs of the 21st century.What has happened in the economic and social sphere shows that a new paradigm shift is needed. There is an increasing expectation of a paradigm change to build a new economic order based on the principle that needs, wishes, and resources are limited, except for information, rather than the perception of unlimited desires that feed insatiability. In order to survive the process of the crisis with the least damage, it is necessary to restructure industries and the labor markets according to globally rising businesses and professions, all together in solidarity.

Society & social sciences

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Uzun yıllardır uygulanan liberal-kapitalist yönetişim modeli, bireyselleşmeyi ve piyasayı egemen kılıp, özel sektörü büyüterek, devleti ve hizmetlerini sınırlandırarak varlığını bugüne kadar sürdürdü. Ancak COVID-19 krizi ile birlikte bu ekonomik sistemin nasıl bir sonuç doğurduğuna hep birlikte şahit olduk. Dünyanın en büyük ekonomilerine sahip ülkelerin salgınla mücadelede ihtiyaç duyulan en temel koruma malzemelerini sağlamakta aciz duruma düşmesi, hastaları seçerek tedaviye almaları ve diğerlerini ölüme terk etmeleri, ölen insanlarını taşıyacak tabutları ve gömecek yerlerinin olmaması mevcut sistemlerin ne kadar insani olduğu sorununu somut bir şekilde ortaya çıkardı.Uluslararası rekabette en başarılı ülkeler, üstünlük sağlayan sektörlere ve üretime odaklanarak ekonomik gelişme stratejilerini bugüne kadar sürdürdüler. Ancak uzun tedarik zincirlerine ve küreselleşmeye dayalı bu yapı çökerken, katı sınırlar ve ulusal üretimlerle bu boşluğu doldurma arayışı ön plana çıktı. Ekonomiyle birlikte fonksiyonları zayıflayan, hizmet alan ve kapasitesi kısıtlanan devlet aygıtı ve yapısı, yaşanan salgınla birlikte büyük bir krizle karşı karşıya kaldı.COVID-19 salgınıyla birlikte ekonomik gelişmelere rağmen, sağlık hizmetlerinin ve tarımsal üretimin acil hallerde yarattığı etkilerinin insanlığı tehdit edecek boyutlara nasıl ulaştığını yaşayarak tecrübe ettik. Salgın ile birlikte tarımsal üretim başta olmak üzere temel ihtiyaçları karşılayacak üretimi yapabilmenin önemini bir kez daha anladık. Maske, solunum cihazı, ilaç ve aşı gibi halk sağlığı alanlarında üretim ve hizmetleri sunmanın ne kadar önemli olduğunun bilincine vardık. Üretimlerin stratejik öneminin dönemsel ve ihtiyaçlara göre değişebildiği gerçeğini bir kez daha yaşadık ve paramız olsa da bazı ürünleri ve hizmetleri satın alamayacağımızı gördük.Salgın, küresel düzeyde neredeyse hepimizi ruhsal, fiziksel ve sosyal açıdan eşitleyerek; sağlık, eğitim, gelir eşitsizliği, yoksulluk, işsizlik, göç, iklim krizi, temel insan ihtiyaçlarına erişim dahil her alanda yeni farkındalıklar oluşturdu. Salgın, bir yönüyle bencilliği besledi, dayanışmayı azalttı, yalnızlığa, biyolojik olduğu kadar psikolojik sorunlara ve bilgi kirliliğine yol açtı, ölüm korkusunu bireysel olmaktan çıkarıp, toplumsallaştırdı. Diğer yönüyle de dayanışma ihtiyacını artırdı ve ortak kader duygusunu güçlendirdi. Bu nedenle sosyal uyumu esas alan bir anlayışa olan ihtiyacımız daha fazla önem kazandı. Bundan dolayı toplumsal savrulmayı önleyecek ve panik yaşanmasına fırsat vermeyecek yapılanmaya ihtiyacımız arttı.1980 sonrasında neoliberal rüzgârların etkisiyle yapılan özelleştirmelerle Türkiye’de de devlet nispeten küçültüldü, ekonomik ve sosyal sorunların yaşandığı bir dönemde küresel salgınla karşılaşıldı. Ancak genel sağlık sigortası, hastane sayısı, yatak kapasitesi gibi alanlarda sahip olduğumuz potansiyel ve kriz yönetme becerimiz sayesinde süreci nispeten daha iyi şartlarda geçirmekteyiz. Fakat bu gerçeğe rağmen ülkemizin de yeni şartlara adapte olmasını sağlayacak, krizi en az zararla atlatacak ve 21. yüzyılın ihtiyaçlarını karşılayacak yeniden yapılanmaya ihtiyacı artmaktadır.Ekonomik ve sosyal alanda yaşananlar yeni bir paradigma değişikliğine ihtiyaç olduğunu gösteriyor. Çünkü doyumsuzluğu ve obeziteyi besleyen sınırsız ihtiyaçlar algısı yerine, ihtiyaçların sınırlı olduğu ve isteklerin sınırlandırılabileceğini esas alan, bilgi hariç kaynakların sınırlı olduğu ilkesine dayalı yeni bir ekonomik düzeni inşa edecek bir paradigma değişikliğine yönelik beklenti artıyor. Kriz sürecini en az zararla atlatabilmek için hep birlikte dayanışma içinde mücadele ederek, küresel düzeyde yükselen işkollarını ve meslekleri esas alarak, endüstrileri ve iş piyasalarını yeniden yapılandırmak gerekiyor.Bu kitabın editörlüğünü üstelenen, yazar olarak katkıda bulunan ve hazırlanmasında görev alan fakültemizin çok kıymetli hocalarına bu vesileyle bir kez daha çok teşekkür ediyorum. 84 yıllık birikimimize uygun bir şekilde dünyada ve ülkemizde yaşanan ve yaşanacak sorunlara öğretim üyelerimiz kayıtsız kalmamış, var olan zor şartlara rağmen alternatifler üreterek, yol gösterici öngörülerde bulunmuşlardır. Hiç kuşkusuz bu kitap ön çalışma niteliğindedir, verilere ulaşıldıkça detaylandırılacaktır. Ufuk açıcı ve faydalı olması dileğiyle saygılar sunuyorum.