Choose an application
Choose an application
Erwin Mortier is een van de meest bijzondere stemmen uit de Vlaamse letteren. Met deze voordracht van Alle dagen samen, een sensitief verhaal over een jongen aan het sterfbed van zijn overgrootvader, blijkt hij tevens een meester in de voordracht. Net als bij de andere boeken van Mortier spreekt uit dit verhaal een verlangen om de tijd teniet te doen; een streven om woorden dusdanig op proef te stellen dat ze het allerbelangrijkste, dat nooit gezegd kan worden, alsnog laten weerklinken.
Choose an application
Dutch literature --- Reve, Gerard --- Reve, Gerard, --- Mortier, Erwin, --- Reve, G. K. van 't --- Reve, Gerard Kornelis van het, --- Reve, Simon van het, --- Van het Reve, Gerard Kornelis, --- Travel --- Van het Reve, Gerard K. --- Van het Reve, Gerard Kornelis --- van het Reve, Gerard Kornelis --- van het Reve, Gerard K. --- Mortier, Erwin --- Reve, Simon van het --- 960 --- Nederlandse literatuur --- levensbeschrijvingen --- biographies et mémoires
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Choose an application
Het verhaal wordt verteld door de kleinzoon van de zus van Marcel. Hij vertelt ons zijn verhaal in de ikvorm echter niet op het moment dat het hem allemaal overkomt, maar pas later ; hoeveel later dat is, is niet te achterhalen. De ikpersoon probeert hoogstwaarschijnlijk grip te krijgen op zijn jeugd door erover te schrijven. Vermoedelijk is dit het motief voor het beschrijven van zijn jeugdjaren, want in de roman zelf maakt de ikpersoon geen woorden vuil aan het beschrijven van zijn motief. Hij laat wel meer in het duister : we komen zijn naam niet te weten, hij geeft geen informatie over zijn ouders, broers en zussen of over zijn leeftijd. De ikfiguur vertelt m.n. over de zomermaanden van het schooljaar dat hij zo'n zeven of acht jaar oud was, omdat hij dat jaar heeft leren lezen, en in het volgende leerjaar gaat leren vermenigvuldigen. De wereld die hij beschrijft, is de Vlaamse plattelandswereld in de tijd dat de Beatles de hitparade bestormen. De voornaamste plaats van handeling is het huis van de grootmoeder, die in haar jonge jaren de 'Blomme van Stuyvenberghe' werd genoemd. In acht hoofdstukken - ieder hoofdstuk beslaat gemiddeld zo'n 20 pagina's en die hoofdstukken zijn weer in korte passages ingedeeld - leven we met de kleinzoon mee in het huis van zijn grootmoeder en langzaamaan krijgt de in de oorlog overleden Marcel gestalte. Zijn leven was voor de jonge ikfiguur in sluiers gevangen en als lezer kom je ook slechts mondjesmaat iets te weten over deze Marcel. De ikfiguur lijkt op latere leeftijd de aanwijzingen te willen reconstrueren die hij in zijn jeugd heeft gekregen over de gebeurtenissen in en na de oorlog m.b.t. Marcel, de rest van de familie en het dorp. Als lezer heb je redelijk snel in de gaten waar de verklaring voor de sores van de familie na de oorlog gezocht kan worden : de familie stond sympathiek t.o.v. het Vlaams Nationalisme. Maar hoe stonden al deze sympathisanten, en m.n. Marcel, dan tegenover Hitler en het door hem uitgedragen nazisme? Wat is het aandeel van Marcel of Cyriel in de sores van de familie na de oorlog? Is deze familie zoals de oma het ziet slechts een kleine vis die na de oorlog is gepakt? Wat waren hun idealen of standpunten tijdens de oorlog? En hoe is Marcel aan zijn einde gekomen? Elk hoofdstuk biedt op ingetogen wijze stukjes die de puzzel compleet helpen maken. De toon is - in tegenstelling tot het onderwerp - buitengewoon lichtvoetig te noemen. Mortier gebruikt bij voorbaat zeer korte, kernachtige zinnen waarbij zijn poëtische woordkeus opvalt. Een ijzersterk debuut.
genre-thema"">
Choose an application
Een stokoude vrouw die de dood voelt naderen blikt terug op haar kinderjaren, de liefdes die ze heeft gekend, haar huwelijk en de jaren van de Eerste Wereldoorlog die ze met haar moeder en haar broer in Frankrijk doorbracht. Gaandeweg ontstaat een intiem panorama van België, haar onduidelijke vaderland. Aan geen van die gebeurtenissen wil ze meer nadruk geven dan aan de andere, ze hunkert naar een oneindig lange zin, 'die al wat er is in zich opneemt, zoals een hofdame uit de pruikentijd, in wier lokken een armada van parels kapseist, haar talloze rokken optilt terwijl ze de trappen van de opera betreedt - of de ladder naar het schavot'.
#GGSB: Literatuur (letterkunde) --- Dutch literature --- Literatuur (letterkunde) --- 870 --- Eerste Wereldoorlog --- proza --- prose --- Boekgeschiedenis --- Literatuur, muziek en beeldende kunst/grafiek