Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

ABSTRACT Achtergrond: Intensieve zorgen verpleegkundigen bevinden zich in een unieke positie, nabij de patiënt en diens familie, om een bijdrage te leveren aan de besluitvorming omtrent therapiebeperking. In de literatuur is er consensus dat goede interdisciplinaire communicatie en samenwerking belangrijk zijn in het bereiken van een kwaliteitsvolle besluitvorming. Verpleegkundigen worden echter niet steeds betrokken in het beslissingsproces. Daarnaast is er onduidelijkheid over de precieze rollen die zij kunnen opnemen in dit proces. Doelstelling: Het doel van dit onderzoek is om vanuit de ervaringen van intensieve zorgen verpleegkundigen inzichten te ontwikkelen over hoe zij worden betrokken bij de beslissing omtrent therapiebeperking, welke rollen zij opnemen in dit proces en welke factoren zij hierbij als belemmerend of bevorderend ervaren. Design: Het Grounded Theory design werd gehanteerd. Methodologie: Er werden 16 individuele, semigestructureerde diepte interviews afgenomen tussen december 2017 en maart 2018. De data-analyse verliep simultaan en interactief met de datacollectie met behulp van de Qualitative Analysis Guide of Leuven (QUAGOL) en het software programma NVivo, versie 11. Resultaten: De verpleegkundigen beschrijven hun betrokkenheid niet louter als een bijdrage aan de besluitvorming zelf maar ervaren dit veel ruimer, als het geven van goede zorg aan de patiënt en diens familie. Dit kunnen zij bereiken dankzij het opnemen van een communicatief verbindende rol en het bijstaan van de familie gedurende het gehele proces omtrent therapiebeperking. De mate waarin ze hun bijdrage kunnen leveren aan de besluitvorming en deze rollen kunnen opnemen in het gehele proces omtrent therapiebeperking lijkt samen te hangen met de communicatiecultuur op de afdelingen en enkele organisatorische aspecten. Het besluitvormingsproces gaat voor de verpleegkundigen gepaard met zowel positieve als negatieve gevoelens. Deze lijken voornamelijk samen te hangen met het al dan niet kunnen leveren van goede zorg dankzij open communicatie omtrent het therapieplan met de arts en de mate waarin ze effectief betrokken worden bij de besluitvorming. Conclusie: Alle geïnterviewde verpleegkundigen ervaren het bijstaan van de familie en het opnemen van een communicatief verbindende rol als hun voornaamste bijdrage in het bereiken van goede zorg tijdens het beslissingsproces omtrent therapiebeperking. Uit de resultaten komt variabiliteit naar voor in de ervaringen van de verpleegkundigen. Deze lijkt voornamelijk verklaard te worden door de communicatiecultuur. Relevantie voor de praktijk: De kernbevindingen die aan bod komen in dit onderzoek, alsook de positieve en negatieve gevoelens die worden blootgelegd, duiden op het belang van goede communicatie en samenwerking tussen artsen en verpleegkundigen in het bereiken van een kwaliteitsvolle besluitvorming omtrent therapiebeperking.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: De meerderheid van de patiënten komt te overlijden in het ziekenhuis. Hier worden patiënt en familie begeleid door de verpleegkundige die ook het waakproces zal begeleiden. Er zijn reeds studie gevoerd naar de impact die zo’n begeleiding heeft op de verpleegkundige. Er is echter nog niet bekend welke factoren een invloed hebben op deze begeleiding en de ervaring ervan door de verpleegkundige. Doelstelling: Met deze studie willen we onderzoeken welke factoren door de verpleegkundige als ondersteunend of belemmerend worden ervaren in de begeleiding van familie tijdens een waakproces. Als deze factoren geïdentificeerd kunnen worden, kan dit ervoor zorgen dat de verpleegkundigen beter op deze factoren kunnen letten. Design en methode: Met behulp van diepte-interviews werd gepeild naar de ervaringen van verpleegkundigen met begeleiding van familie tijdens waakprocessen. De verpleegkundigen waren afkomstig van 2 oncologische afdelingen, hemato-oncologie en pneumologie, van het Universitair Ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven. De interviews werden geanalyseerd en bestudeerd volgens de Grounded Theory Benadering. QUAGOL en ook het softwareprogramma NVivo werden gebruikt als hulpmiddel ter verwerking van de resultaten. Resultaten: De beïnvloedende factoren worden voornamelijk bepaald door de interactie tussen verpleegkundige en de familie. De eigen beleving van emoties, ervaring, persoonlijkheid en visie van de verpleegkundige bepalen hoe deze ten opzichte van het waakproces zal staan. Bij de familie bepalen hun kwetsbaarheid, visie en persoonlijkheid ook hoe ze tegenover het waakproces staan. Wederzijdse communicatie tussen de verpleegkundige en de familie speelt ook een grote rol. Verder wordt de interactie tussen de verpleegkundige en de familie nog beïnvloed door de arts, de patiënt en de afdeling. Conclusie: Dit onderzoek toont aan dat de beïnvloedende factoren in elke situatie anders kunnen zijn en telkens een ander effect kunnen hebben. Algemeen werd er wel bevonden dat rust, comfort van de patiënt en een vroegtijdig, goed ingelichte familie belangrijke factoren zijn. Een verschil in visie was een belangrijke belemmerende factor. Relevantie voor de praktijk: De resultaten van deze studie kunnen verpleegkundigen helpen om beter in te schatten welke factoren belangrijk zijn in de begeleiding van familie tijdens een waakproces en hoe ze, door hieraan te denken, de familie beter kunnen begeleiden. Het kan ook bijdragen tot betere ondersteuning van de verpleegkundige bij deze emotioneel zware taak. Verder levert het ook een bijdrage aan de theorie aangezien er nog maar weinig kennis beschikbaar is over dit onderwerp

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Purpose: The objective of this study is to make a Dutch translation of the Nurses’ Moral Courage Scale (NMCS), to describe the level of nurses’ self-assessed moral courage and associated sociodemographic factors in Flanders, Belgium and to provide data for further international research. Background: A 21-item scale was validated in 2018 in Finland with the purpose of measuring moral courage among nurses. The NMCS consists of 4 subscales: Compassion and true presence, moral responsibility, moral integrity and commitment to good care. Methods: A forward/backward translation method was applied to translate the English NMCS to Dutch and a pilot study was conducted to improve readability and understandability. A nonexperimental, descriptive, cross-sectional exploratory design was used to conduct a survey on a convenience sample of nurses in a major university hospital in Belgium. Descriptive analysis was used. Findings: A total of 353 nurses (response rate 45.4%) completed the Dutch NMCS. Nurses’ mean score of the 21-item NMCS was 3.80 (SD: 0.55, range: 2.24–5). The Dutch NMCS had a total Cronbach alpha of 0.906. The total NMCS score was associated with age (P<0.001), experience (P<0.001), professional function (P<0.001), level of education (P=0.027) and personal interest. (P<0.001). Conclusion: Moral courage, as a virtue, is a skill that may be gained over time and taught through school curricula, self-study and employee workshops. Environmental factors such as the organization's hierarchy and climate may have an impact on the level of moral courage of nurses. Creating a culture which enables moral courage can be a first step to enhance this virtue in nurses. Key words: moral courage, nursing ethics, virtue ethics, moral distress, instrument translation, cross sectional study.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Achtergrond: Tijdsdruk bij verpleegkundigen is de laatste jaren enorm gestegen wat bij hen voor stress kan zorgen. Leiderschap zou een belangrijke impact hebben op de manier van omgaan met tijdsdruk door verpleegkundigen. Hoe dit leiderschap in het ondersteunen van verpleegkundigen door hoofdverpleegkundigen zelf ervaren wordt, is nog niet geweten. Doelstelling: Deze masterproef heeft als doel theoretisch inzicht te brengen in hoe hoofdverpleegkundigen hun rol ervaren in het ondersteunen van verpleegkundigen met tijdsdruk en welke factoren hen in die rol hinderen of faciliteren. Design: Voor deze masterproef werd een kwalitatieve Grounded Theory benadering gehanteerd. Methodologie: Dertien hoofdverpleegkundigen van verblijfsafdelingen uit twee ziekenhuizen werden geselecteerd door middel van een doelgerichte steekproeftrekking. Een korte vragenlijst en semigestructureerde diepte-interviews werden gehanteerd om een antwoord op de onderzoeksvraag te formuleren. Daarnaast werd de data-analyse uitgevoerd met behulp van de Qualitative Analysis Guide of Leuven (QUAGOL). Resultaten: Volgens hoofdverpleegkundigen zijn de oorzaken voor tijdsdruk bij verpleegkundigen: de zorgzwaarte, organisatorische problemen en de inzetmogelijkheden en karakteristieken van het team. Respondenten geven aan dat zij rust willen creëren voor verpleegkundigen die onder tijdsdruk staan door te communiceren, laagdrempelig te zijn, te motiveren en proactief en reactief structuur te creëren. Ze ervaren in hun rol ook belemmeringen zoals hun eigen tijdsdruk, de perceptie van tijdsdruk en hun positie tussen de verpleegkundigen en de directie. Steun van collega’s, de teamsamenstelling op zich en het zorgzwaarte instrument zijn zaken waarvan hoofdverpleegkundigen zeggen dat ze het makkelijker maken in hun rol. Conclusie en relevantie voor de praktijk: Hoofdverpleegkundigen wensen ter ondersteuning van verpleegkundigen met tijdsdruk een combinatie van leiderschapspraktijken te hanteren die te linken zijn aan kenmerken van zowel het relatiegericht als het taakgericht leiderschap. Dit met de bedoeling om rust te creëren bij verpleegkundigen. Als hoofdverpleegkundige is het daarnaast belangrijk om verpleegkundigen inspraak te geven in de werking van de afdeling.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)