Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het staatssteunrecht krijg de laatste jaren meer en meer de aandacht. In de nasleep van de coronacrisis zal dit alleen maar toenemen aangezien veel lidstaten talloze steunmaatregelen nemen zodat getroffen ondernemingen het hoofd boven water kunnen houden. In het verleden ging de aandacht meestal uit naar het verlenen van de steun, maar de laatste tijd is er ook een groeiende interesse voor de terugvorderingsproblematiek. Dat is ook te zien aan het toenemende aantal staatssteunzaken voor de Unierechter. Aan de hand van deze rechtspraak wordt de terugvorderingsprocedure stap voor stap uitgerold en vormgegeven. De terugvordering van staatssteun heeft een meergelaagde dimensie waardoor verschillende actoren met elkaar in contact komen. Elke actor heeft zijn eigen bevoegdheid, taak of belang, maar onvermijdelijk ook zijn eigen problemen of hinderpalen tijdens de terugvorderingsprocedure. Het doel van deze masterscriptie is om de problemen per actor te identificeren en vervolgens na te gaan hoe deze problemen verholpen kunnen worden. Hiervoor is volgende onderzoeksvraag opgesteld: “Welke praktische moeilijkheden komen de verschillende actoren tegen tijdens de terugvorderingsprocedure en hoe kunnen deze verholpen worden?” De verschillende actoren die behandeld worden zijn: de Commissie, de lidstaat, de begunstigde en de concurrent. Wanneer de Commissie onrechtmatig verleende steun onverenigbaar verklaart met de interne markt moet zij de lidstaat verplichten tot terugvordering. De lidstaat heeft vervolgens een wetgevingsvraagstuk voor de boeg: hoe wordt de steun het best teruggevorderd? Uit het onderzoek blijkt dat het de beste optie is om, in het licht van een onverwijlde en daadwerkelijke terugvordering, een algemene terugvorderingswet in te voeren. Wanneer Commissie daarentegen onrechtmatig verleende steun wél verenigbaar verklaart met de interne markt, zal zij geen terugvordering kunnen bevelen. Bijgevolg valt de verantwoordelijkheid op de schouders van de concurrenten en de nationale autoriteiten om deze steun op eigen initiatief terug te vorderen. De begunstigde zal zich proberen te verzetten tegen een nakende terugvordering en heeft daarvoor enkele verweermiddelen. Wanneer hij de geldigheid van het terugvorderingsbesluit wilt betwisten, zal hij rechtstreeks beroep moeten instellen bij het Hof van Justitie en kan hij niet achteruit leunen tot de nationale overheid op de deur komt kloppen. Tot slot draagt de concurrent een zware verantwoordelijkheid op het vlak van de voorlopige terugvordering in afwachting van een Commissiebesluit en bij de terugvordering van de onrechtmatigheidsrente bij onrechtmatige, maar onverenigbare steun. De verplichting van de fiscus om onrechtmatige steun op eigen initiatief terug te vorderen en een aanpassing aan de Procedureverordening kunnen deze verantwoordelijkheid verlichten.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In een maatschappij die gekenmerkt wordt door toenemende vergrijzing is het aanvullend pensioen natuurlijk een hot topic. Aangezien de wettelijke pensioenpijler onder druk zou staan wordt het aanvullend pensioen alsmaar populairder. Het betreft in België voornamelijk de structuur waarin de werkgever pensioenbijdragen stort bij een verzekeraar of in een pensioenfonds waarbij deze bijdragen dan in principe aftrekbaar zijn in hoofde van de werkgever en vrijgesteld zijn als loon in hoofde van de werknemer. Dit inkomen wordt later belast bij de uitkering van het aanvullend pensioen. Maar in een grensoverschrijdend kader is dit allemaal niet zo evident aangezien niet elke staat dit regime hanteert. Deze Masterthesis kadert de problemen die rijzen bij aanvullend pensioen wanneer er grensoverschrijdende elementen aanwezig zijn en reikt voor deze problemen waar mogelijk een oplossing aan. In het onderzoeksopzet wordt deze Masterthesis allereerst afgebakend opdat het duidelijk is waar het concreet over gaat en welke problemen zich voordoen binnen de gestelde afbakening. Vervolgens gaat het onderzoek van start. Het onderzoek start bij de dubbelbelastingverdragen. Hiervoor zal voornamelijk het OESO-modelverdrag besproken worden om zo een globaal beeld te kunnen geven van de problemen op verdragsrechtelijk niveau en om op die manier eventuele oplossingen aan te kunnen reiken die vrijwel universeel zijn. Maar op verdragsrechtelijk niveau kunnen zeker niet alle problemen worden opgelost. Daarom betreft het tweede grote deel van het onderzoek het Europeesrechtelijk kader met betrekking tot het aanvullend pensioen. De Europese Unie beschikt in principe over de nodige krachtdadigheid om bepaalde problemen die rijzen op te lossen voor zover dit binnen haar bevoegdheden valt. Uiteindelijk wordt er geconcludeerd welke evolutie er op internationaal en Europees niveau reeds gemaakt werd en welke obstakels nog niet zijn overwonnen.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Artikel 26 WIB verwijst naar het verlenen van een abnormaal of goedgunstig voordeel. De letter van de wet vereist zowel een voordeel, als een abnormaal of goedgunstig karakter. Dit artikel is maar van toepassing nadat beide voorwaarden zijn voldaan. De wetgever heeft echter nagelaten te vermelden wat onder deze notie dient te worden verstaan. Wegens deze lacune in de wet, hebben de rechtsleer en de rechtspraak hiervoor een definitie ontwikkeld. Ondanks deze definiëring, blijven interpretatieproblemen bestaan. Deze problematiek wordt veruiterlijkt door het ontstaan van twee interpretatiemethodes, namelijk een objectieve benadering enerzijds, en een subjectieve benadering anderzijds. De objectieve interpretatiemethode bekijkt de notie 'abnormaal of goedgunstig voordeel' vanuit een strikte toepassing van het arm's length principe. Een transactie tussen verbonden ondernemingen dient hierdoor vergeleken te worden met een transactie die zou kunnen plaats vinden tussen onafhankelijke ondernemingen. De voorwaarden tussen de verbonden ondernemingen moeten dus marktconform zijn. Is dit echter niet het geval, dan wordt een abnormaal of goedgunstig voordeel verleend. De beoordeling in abstracto is de strengste van de twee interpretatiemethodes, aangezien groepsbelangen niet in acht genomen worden. Deze benadering kan echter wel leiden tot praktische problemen, aangezien er soms geen vergelijkbare transactie tussen onafhankelijke ondernemingen bestaat. Hiervoor kan de subjectieve interpretatiemethode echter een oplossing bieden. In tegenstelling tot de objectieve interpretatiewijze, houdt de beoordeling in concreto rekening met de specifieke economische omstandigheden die kunnen ontstaan tussen verbonden ondernemingen. Naar mening van de voorstanders van deze strekking, moeten de groepsbelangen in rekening worden genomen bij het beoordelen van het abnormaal karakter van het voordeel. Dit heeft tot gevolg dat de interpretatie van de notie 'abnormaal of goedgunstig voordeel' wordt aanschouwd als een zuivere feitenkwestie. De belastingplichtige speelt hierbij echter een belangrijke rol. Na het door de Administratie geleverde bewijs van zowel het voordeel, als het abnormaal of goedgunstig karakter, dient de belastingplichtige echter de rechtvaardigingsgronden aan te tonen die deze transactie verantwoorden.