Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de rechtsleer heerst onenigheid over het karakter van de reserve: sommige auteurs noemen haar (gedeeltelijk) van openbare orde. Andere kennen haar een dwingendrechtkarakter toe. Een derde groep deelt de reserve op naargelang het standpunt van de erflater (dwingend recht) dan wel het standpunt van de reservataire erfgenaam (aanvullend recht).Het onderscheid is nochtans niet zonder gevolg. Het bepaalt immers de mogelijkheid tot afstand, de personen die een schending ervan kunnen inroepen (en of de rechter dit ambtshalve moet doen) en het tijdstip waarop die schending kan worden ingeroepen.Klassiek wordt de reserve een openbareordekarakter toegekend, omdat zij (volgens oude cassatierechtspraak) de maatschappelijke en familiale orde aanbelangt. De reserve richt zich echter meer en meer op de bescherming van het private belang van de reservataire erfgenamen, wat wijst op een dwingendrechtkarakter. Bovendien wordt steeds meer belang gehecht aan de beschikkingsvrijheid van de erflater, wat haaks staat op de reserve. Ook het grote aantal uitzonderingen op de reserve zet druk op het openbareordekarakter ervan. In het licht hiervan moet worden opgemerkt, dat de maatschappelijke vraag naar mogelijkheden tot afwijkingen van de reserve toeneemt. Dat blijkt ook uit een recent wetsvoostel.Een dwingendrechtkarakter van de reserve lijkt ook beter aan te sluiten bij een eerste feit dat enkel de reservataire erfgenamen de vordering tot inkorting kunen instellen, bij een tweede dat de reservataire erfgenamen geen bescherming van rechtswege genieten en tot slot bij het feit dat zij na het openvallen van de nalatenschap kunnen berusten in een schending van de reserve.Toch houden sommige auteurs voor de periode vóór het openvallen van de nalatenschap vast aan het openbareordekarakter van de reserve. De reden hiervoor kan elders worden gezocht: de genoemde auteurs stellen immers, dat het verbod van erfovereenkomsten van openbare orde is. Nochtans wordt thans in grote mate het dwing...

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Biens (droit)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De benadering van het eigendomsrecht in drie dimensies wordt almaar belangrijker vanwege de grondschaarste en de steeds toenemende bevolkingsgroei. Bovendien mag in Vlaanderen vanaf 2040 door de bouwshift niet meer worden gebouwd in open ruimte, moet de bestaande open ruimte worden gevrijwaard of herschikt, en moet bijkomende open ruimte worden gecreëerd. Door de gestage groei van de bevolking en de bouwshift, moet dus in de hoogte worden gebouwd. Een optimaal meervoudig grondgebruik laat op ecologisch vlak toe dat de beschikbare ruimte zo optimaal mogelijk kan worden gebruikt en op economisch vlak dat de grond maximaal kan worden gerentabiliseerd. De vooruitgang van de bouwtechnieken maakt het technisch mogelijk om stedelijke gebieden te verdichten, zodat de schaarse groene ruimte kan worden beschermd. Omwille van het toenemend meervoudig grondgebruik is volume-eigendom oftewel verdiepingseigendom een belangrijk juridisch instrument om moderne driedimensionele vastgoedconstructies te realiseren. Zowel de appartementsmede-eigendom als het eeuwigdurend zelfstandig opstalrecht benaderen de volume-eigendom. Met de invoering van de vereiste voor het eeuwigdurend zelfstandig opstalrecht dat de verschilllende volumes geen enkel gemeenschappelijk deel mogen hebben, was het de bedoeling van de wetgever om te vermijden dat het eeuwigdurend zelfstandig opstalrecht een alternatief zou kunnen zijn voor de appartementsmede-eigendom. In deze masterscriptie wordt er nagegaan of dat het eeuwigdurend zelfstandig opstalrecht en de appartementsmede-eigendom toch alternatieve juridische instrumenten kunnen zijn wat de toepassingsvereisten betreft, en indien ja, in welke mate dit het geval is. In tweede instantie zal worden onderzocht in welke mate het dwingendrechtelijke regime van de appartementsmede-eigendom en het regime van het eeuwigdurend zelfstandig opstalrecht een evenwicht bereiken tussen rechtszekerheid en wilsautonomie. Doorheen de masterscriptie wordt een vergelijking gemaakt met het Franse en het Duitse recht.