Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Binnen het onderzoeksdomein ‘Jongeren en Online Media’ richt deze masterproef zich op online hulplijnen. Meer specifiek brengen we de werking, effectiviteit en uitdagingen voor online hulplijnen in kaart. Het onderzoek van deze thesis loopt in samenwerking met European Schoolnet (EUN), de coördinator van het Europese Insafe netwerk waar de hulplijnen deel van uitmaken. EUN wil onderzoeken hoe effectief hulplijnen functioneren en hoe die hulplijnen reageren op online risico’s of problemen. Hulplijnen spelen namelijk een belangrijke rol in elk land, omdat de consulenten het eerste aanspreekpunt vormen voor kinderen en jongeren die in contact zijn gekomen met schadelijke content of ongepast gedrag op het internet. Dit onderzoek behandelt drie onderwerpen: (1) hoe de consulenten van de online hulplijn van Child Focus succes of effectiviteit meten, (2) de publieke bekendheid van de online hulplijn van Child Focus en (3) nieuwe online risico’s of problemen waarmee de online hulplijn van Child Focus geconfronteerd wordt. Deze studie bestaat uit een kwalitatieve dataverzameling van vier individuele interviews en een focusgroep met vijf deelnemers. Wij hebben alle gesprekken uitgetypt en nadien geanalyseerd met behulp van Nvivo. Het eerste onderwerp van deze thesis is succes of effectiviteit van de online hulplijn. De consulenten geven zelf aan dat het moeilijk is om de effectiviteit van hun inspanningen en activiteiten te meten en zij passen momenteel geen formele richtlijnen toe. Zij gebruiken daarentegen een aantal informele criteria, zoals (1) na een consultatie terugbellen naar het slachtoffer om zijn of haar mening te vragen, (2) advies vragen aan collega’s aan de hand van debriefings, (3) cases of oproepen tellen en (4) kwalitatieve eigenschappen toekennen aan dossiers. Bovendien vangen de consulenten signalen op tijdens het gesprek: sommige bellers danken hen spontaan of uiten net hun ontevredenheid als ze ongelukkig zijn met de hulpverlening. De consulenten hebben plannen om succes of effectiviteit te meten; zij willen namelijk een tevredenheidsformulier sturen naar bellers na een consultatie. Eens ze resultaten hebben, kunnen zij hun werking en hulpverlening aanpassen aan de noden en verwachtingen van de slachtoffers en bellers. Het tweede onderwerp van deze studie is de publieke bekendheid van de online hulplijn. Child Focus behandelt al achttien jaar lang verdwijningsdossiers en dossiers inzake seksuele uitbuiting en hier staan zij ook om bekend. Maar daarnaast zetten de medewerkers van de online hulplijn zich ook in om te zorgen voor een veilig internet voor kinderen en jongeren. Hier staan ze minder om bekend en daarom doen zij campagnes, evenementen en vormingen. Ook gebruiken zij het preventieportaal Clicksafe om informatie rond de online hulplijn te verspreiden. Het derde onderwerp van deze thesis behandelt nieuwe online risico’s. De medewerkers zijn op de hoogte van nieuwe online risico’s en weten hoe zij elk risico het best kunnen aanpakken. Dit komt ten eerste door hun nauwe contacten met Insafe en andere hulplijnen en ten tweede door hun samenwerking met sociale media, zoals Facebook en Twitter. De respondenten geven zelf aan dat ze nog niet genoeg proactief samenwerken met nieuwe online platformen. Zij willen een platform uitbouwen waar alle online veiligheid stakeholders lid van zijn, zodat zij beter kunnen anticiperen op nieuwe online risico’s.