Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Although healthcare and medicine develop each day more and more, some patients struggle with long lasting diseases, also called chronic diseases. One of these chronic diseases are chronic lung diseases. Patients suffering from a chronic (more than six months) disease concerning the lungs experience shortness of breath, breathing rapidly, coughing, production of mucus… These symptoms lead to difficulties in daily life such as washing clothes, going for a walk, going up the stairs and doing sports. Certain medication and assistance in daily life can help patients to control symptoms or outsource difficult activities but this will not increase the satisfaction and quality of life. To decrease symptoms and increase functionality, patients can participate in a program that helps them be able to do activities of daily life (e.g. cleaning, taking stairs, washing themselves), do amusing things and feel better. This program is called pulmonary rehabilitation. Pulmonary rehabilitation can be followed in different hospitals and different rehabilitation centres for example at the University Hospital of Ghent. In this hospital a rehabilitation program takes three to six months. Patients are being monitored and tested to follow the progression. The continuous program of pulmonary rehabilitation was interrupted due to COVID-19-lockdown when no rehabilitation was possible. Patients got exercises to perform at home to stay in shape and prevent a decline. After the lockdown patients were tested to measure the level of function and to see if the program needed to be adjusted. In this study the effects of the COVID-19-lockdown on the rehabilitation process was measured and compared to patients that had no interruption due to the lockdown. Patients without interruption showed no big differences in comparison to patients who experienced a lockdown.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het is een waarheid die de meesten onder ons niet graag horen, maar iedereen wordt oud. Vergrijzing van de maatschappij is tegenwoordig een veelvoorkomende term. We leven langer, én met meer, dankzij de verbeterde technologie, medicatie en hygiëne. Ons lichaam blijft helaas niet stilstaan op de leeftijd van 20 jaar. Tijdens het ouder worden vinden er simultane veranderingen plaats die niet tegen te houden zijn. In deze thesis hebben wij ons gericht op veranderingen in spier- en peeseigenschappen van de onderste ledematen die plaatsvinden tijdens het verouderingsproces. Wanneer mensen een activiteit uitvoeren, verbruiken ze een bepaalde hoeveelheid energie. Deze energie wordt de metabole kost genoemd. Eerdere studies toonden aan dat de metabole kost tijdens het wandelen groter is bij ouderen dan bij jongeren die aan dezelfde snelheid wandelen. Deze toename in energie zorgt ervoor dat hun spieren sneller vermoeid raken met als gevolg dat fysieke activiteiten op dergelijke leeftijd afnemen. In de literatuur gingen we na welke veranderingen te zien zijn bij ouderen en in welke grootorde dit wijzigde om zo een globaal overzicht te krijgen over wat deze toename in metabole kost beïnvloedt. Hierbij hebben wij de focus gelegd op de spiervezellengte, de hoek die spiervezels maken t.o.v. de pees (pennatiehoek), spierkracht, peesstijfheid, peeslengte en maximale snelheid waarmee spiervezels samentrekken. We gebruikten informatie van een ouder proefpersoon om via computersimulaties deze verschillende parameters afzonderlijk te gaan aanpassen. Aangezien in realiteit veranderingen bij ouderen simultaan voorkomen, kunnen we nooit het effect van één bepaalde parameter achterhalen. Dit is de grootste reden waarom we niet via een experimentele studie werken. Door de waarden te gebruiken die de literatuur ons bood, konden we een idee krijgen over de invloed die elke verandering heeft op het ouder wordend lichaam en zijn metabole kost. Op deze manier pasten we telkens elke parameter afzonderlijk aan om zijn individuele impact te gaan bekijken. Ook werden enkele parameters samen ingevoerd om bijkomend te zien wat de invloed van deze combinatie was op het energieverbruik. Alle parameters, met uitzondering van de pennatiehoek en peeslengte, vertoonden een opvallende invloed op deze metabole kost. Het grootste verschil in toegenomen energieverbruik was te zien bij de parameter spierkracht alsook bij de peesstijfheid. Wanneer deze aanpassingen gelijktijdig werden veranderd, konden we een nog grotere invloed zien op de metabole kost. Algemeen kunnen we concluderen dat de daling in kracht die te zien is bij ouderen er grotendeels voor zorgt dat zij meer energie verbruiken en daardoor waarschijnlijk ook sneller vermoeid zullen zijn. Dit, in combinatie met een pees die slapper wordt, heeft een nog grotere impact op de toename in metabole energie op oudere leeftijd. Doordat we nu weten wat deze stijging in energie het meest beïnvloedt, kan men nadien deze resultaten gebruiken in een nieuwe experimentele studie waarbij men op zoek gaat naar de beste manier om deze adaptatie tegen te houden in het verouderingsproces. De mens zo lang mogelijk actief houden zou hiervan het hoofddoel zijn. Dit heeft op zijn beurt een grote invloed op de zelfstandigheid op latere leeftijd, alsook de mogelijke zorg- en gezondheidskosten en is dus zowel van sociaal als van economisch belang

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Psychosociale stoornissen komen frequent voor bij kinderen. Deze belemmeren het kind op verschillende vlakken, o.a. sociaal, educatief en later ook op professioneel vlak. Daarnaast heeft het een impact op de systemen rond het kind, zoals het gezin. Het onderwerp van deze studie is Psychomotorische Gezinstherapie (PMGT), een recente therapievorm die het hele gezinssysteem behandelt. Psychomotorische Gezinstherapie is een combinatie van enerzijds systeemtherapie, die zich focust op de interactiepatronen tussen de gezinsleden en anderzijds psychomotorische therapie, die gebruik maakt van spel en beweging om de psychosociale problematiek aan te pakken. Een systeemtherapeut en psychomotorisch therapeut bundelen hun krachten in deze therapievorm en zijn ook beiden bij elke behandelingssessie aanwezig. Het is een veelal non-verbale en ervaringsgerichte therapie met als doel de gezinsleden bewust te maken van hun gedrag en interactie met de andere gezinsleden. Aan de hand van deze inzichten worden er oplossingen gezocht om dysfunctionele interactiepatronen te doorbreken. Marco Visser en zijn collega’s hebben een cyclisch patroon uitgewerkt, volgens hetgeen de behandelingen verlopen. Het begint met een introductiesessie, onder leiding van de systeemtherapeut, waarbij de doelen van het gezin opgesteld worden. Daarna volgen drie sessies in een gymzaal, waar het gezin uitgenodigd wordt om samen opdrachten uit te voeren, aangeboden door de psychomotorisch therapeut. Tijdens en op het einde van elke beweegsessie is er ruimte om de gevoelens en gedachten van de gezinsleden bij de opdrachten te bespreken. Luisteren naar de andere gezinsleden kan bijdragen aan de bewustwording. Gezinsleden worden zoveel mogelijk positief aangemoedigd zodat ze zich gesterkt voelen. De reeks wordt afgesloten met een laatste sessie, onder leiding van de systeemtherapeut, waarbij nagegaan wordt hoe het gezin de PMGT ervaren heeft en of er nood is aan verdere behandeling. Deze therapievorm blijkt positieve resultaten op te leveren in de praktijk, maar wetenschappelijke evidentie is nog schaars. Daarom werd een pilootstudie opgezet om te onderzoeken welke aspecten PMGT zo succesvol maakt. Dit is een protocol voor de pilootstudie waaraan tien gezinnen zullen deelnemen. Het onderzoek zal plaatsvinden in de multidisciplinaire groepspraktijk Expertise in Ervaren in Nederland. Deze gezinnen zullen een PMGT- behandeling krijgen, waarbij er zowel voor als na de PMGT-behandeling metingen zullen gebeuren. Ten eerste zullen de interacties tussen de gezinsleden vergeleken worden voor en na PMGT. Hiervoor zullen de gezinnen gezamenlijk een opdracht uitvoeren die gefilmd zal worden. Deze video wordt achteraf gecodeerd door de onderzoekers, waarbij zowel het affect als het gedrag tijdens gezinsinteracties bestudeerd wordt. Ten tweede zullen de ouders voor en na de PMGT twee vragenlijsten invullen: een over de opvoedingsbelasting en een over de ouderlijke empowerment, dit is de mate waarin ze vertrouwen hebben in het opvoeden van hun kind(eren). Zowel de gecodeerde video’s als de antwoorden op de vragenlijsten zullen geanalyseerd worden om na te gaan of er een verschil is voor en na PMGT. Ten derde worden na de PMGT alle gezinsleden en de therapeuten geïnterviewd om te achterhalen hoe de gezinsleden de PMGT ervaren hebben. Deze pilootstudie kan een globale impressie geven van de werkzame factoren van PMGT en dient als basis voor grotere studies.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Het zelfconcept, zelfbeeld of zelfwaardering is het geheel van opvattingen, dat een individu heeft over zichzelf, die de manier waarop dit individu zichzelf gaat evalueren, binnen zijn omgeving en ervaringen, zal beïnvloeden. Dit zelfconcept is een multidimensioneel en hiërarchisch geordende structuur met bovenaan het globale zelf concept en onderaan het eigenlijke gedrag. In dit onderzoek wordt er enkel gefocust op een bepaald onderdeel van het zelfconcept, namelijk het fysieke zelfconcept. Dit onderzoek heeft zich toegespitst op de Physical Self-Description Questionnaire (de PSDQ). De PSDQ is een psychometrisch instrument dat het fysieke zelfconcept meet aan de hand van een vragenlijst van 70 items onderverdeeld in 11 subschalen. Van deze vragenlijst bestaat er een korte vorm van 40 items die geselecteerd zijn uit de originele lange vorm. Deze korte vorm is onder andere te verkiezen in het kader van een testbatterij, omdat ze een kleinere administratie tijd vereist. Zowel de lange als de korte vorm zijn reeds uitgebreid beschreven in de wetenschappelijke literatuur. De PSDQ is een veel gebruikt instrument in de sport(educatie) en de psychologie. Na een literatuurstudie van de PSDQ zijn er enkele bevindingen naar boven gekomen, waaronder een gebrek aan onderzoek over het gebruik van de Nederlands vertaalde versie in een Vlaamse steekproef. Hieruit werd besloten om onderzoek te doen naar de psychometrische eigenschappen van de korte en lange vorm van de Nederlandse PSDQ op een steekproef van Vlaamse adolescenten. Een totaal van 1417 Vlaamse adolescenten hebben de PSDQ ingevuld, waarvan 687 jongens en 730 meisjes. Van deze 1417 deelnemers hebben er nog eens 354 een tweede maal de vragenlijst ingevuld. De participanten vulden steeds de lange vorm van de PSDQ in. Voor data te verkrijgen van de korte vorm werden de overeenkomstige 40 items uit de afgenomen lange vorm geselecteerd. De gegevens werden verzameld in een dataset. Via statistische toetsen op deze dataset werden de psychometrische eigenschappen onderzocht. Zowel de korte vorm als de lange vorm werden getoetst op betrouwbaarheid, test-hertest stabiliteit, verschillen in gender en construct validiteit in vergelijking met het originele instrument. Ten slotte werden de psychometrische eigenschappen van de korte en lange vorm vergeleken met elkaar. Uit de statistische analyses werd een goede betrouwbaarheid en test-hertest stabiliteit verkregen. Hieruit kunnen we concluderen dat de lange en korte vorm van de Nederlandse PSDQ kan beschouwd worden als een betrouwbaar instrument. In de studie kan vastgesteld worden dat jongens significant hoger scoren als meisjes op alle subschalen van de korte en lange vorm van de Nederlandse PSDQ. Er is echter onvoldoende wetenschappelijk evidentie gevonden voor de construct validiteit, zowel voor de korte als de lange vorm. De vergelijking tussen de psychometrische eigenschappen van de korte en lange vorm resulteerde in een aanvaardbaar verschil in betrouwbaarheid en een duidelijke relatie tussen de overeenkomstige subschalen. De bevindingen van deze studie impliceren dat er nog verder onderzoek gedaan moet worden naar de validiteit van beide vormen alvorens de korte en lange vorm van de Nederlandse PSDQ uitgebreid toegepast kunnen worden bij de populatie van Vlaamse adolescenten.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Hypermobility is common in children with Down syndrome and plays an important role in various aspects of health care. Hypermobility can influence motor development during childhood and provide malfunction. It is therefore important to evaluate hypermobility as quickly as possible. The sooner a diagnosis can be made, the sooner a preventive treatment can be started. The literature showed that the Beighton Score and the Lower Limb Assessment Score, two known assessments, are used to assess hypermobility in adults. However, there are few assessment that evaluate hypermobility in children. Since it is important to be able to treat preventively, it is interesting to have a good and reliable assessment for children. In addition, it is important that this assessment is simple and can be applied quickly. This study investigated the reliability of the two known assessments from the literature, which specifically verify the hypermobility in children with Down syndrome. For this purpose, a protocol was first composed on the basis of these two assessments The protocol has extensively been described with illustrations, the starting positions, the anatomical markings, whether it is an active or passive execution, etc., so that it can be applied to different populations of children. In this study, the protocol was applied to children with Down syndrome. The authors strived for a reliable, easy and fast executable test battery. The investigation showed that the composite protocol had good reliability.