Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Migration. Refugees --- asielzoekers --- documentaires (genre)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

‘The art of becoming’ is a poetical documentary on three unaccompanied minors from Afghanistan, Syria and Guinea, who hope for a stable future in Europe. Their stories are intertwined : Fattah toils in Istanbul, hoping to earn enough for the journey to Greece and then Italy; Saleh has been living in Europe for three years but yearns for his parents; and Mamadou tries to hang on to his job and his education in Belgium in spite of having become an undocumented migrant. Through their stories the entire cycle of migration is portrayed, from the unrealistic projections of Europe to the specific life in a care-center or the relentless struggle to avoid deportation.The movie is character-driven. It steers clear of traditional interviews but radically opts for an artistic depiction of the reality of each of the boys through a camerawork that borders that of fictional movies. This makes for an intimate, non-judgmental portrait of the protagonists, that does not shy away from their personal convictions, emotions, aspirations or even prejudice.‘The art of becoming is a touching and at times funny movie about three youngsters who resemble their European peers more than they differ from them. Just like any teen they dream about dating and future careers, while being quite fussy about vegetables or hair gel. With its witty portrayal of daily life the movie adds both authentic and universal content to the complex phenomenon of migration, that is too often reduced to statistics and ideological discourse. (Bron: website clindoeilfilms.be)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Silent Stories is een poëtisch portret van twee mannen en twee vrouwen uit Dakar, Algiers, Conakry en Bagdad, die omwille van hun seksuele identiteit verplicht waren hun land te verlaten. Deze film gaat niet alleen over de pijn en het verdriet die hiermee gepaard gaan, maar ook over de hoop waarmee het onbekende en de kleuren van de toekomst worden afgetast. Met de educatieve fiche voor de derde graad secundair onderwijs kan je de documentaire bespreken in de klas en leerlingen laten reflecteren over holebi- en transgenderrechten wereldwijd. Je krijgt hiervoor de nodige methodieken en heel wat tips.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Jaarlijks vluchten duizenden wanhopige niet-begeleide minderjarigen naar Europa op zoek naar een betere toekomst, weg van oorlog en armoede. In ons land alleen al kwamen er tussen begin dit jaar en eind september meer dan 1.100 kinderen moederziel alleen aan.Journaliste Catherine Vuylsteke en regisseuse Hanne Phlypo vertellen in hun bekroonde documentaire 'The Art of Becoming' het verhaal van de elfjarige Syrisch-Koerdische Saleh, de zestienjarige Afghaanse Fattah en de achttienjarige Guinese Mamadou, en wijzen daarbij op de gaten in het Belgische migratiebeleid.* Fattah, een economische vluchteling uit Afganistan, moet nog aan de tocht naar Europa beginnen. Via een tussenstop in Iran, waar hij in een kippenkwekerij zwoegde, is hij naar Istanbul getrokken. Daar werkt hij nu in een textielatelier om voldoende geld bijeen te sparen voor de oversteek naar Europa. De jongen heeft ontzettend hoge verwachtingen: Misschien word ik er wel advocaat! Voor een ongeletterde zestienjarige is dat natuurlijk volstrekt onrealistisch, maar die illusies zijn typisch: "Dat andere land, waar alles makkelijker zal zijn."* Saleh was negen toen hij in België aankwam, en moest het vervolgens drie jaar lang zonder zijn ouders doen: aan de Griekse grens raakte hij van hen gescheiden. De mensensmokkelaar passeerde de douane met Saleh, maar zijn ouders en broertjes werden tegengehouden. Dat is tragisch, want het gezin beantwoordde aan het profiel van politieke vluchtelingen: de vader is een gedeserteerde PKK-strijder en dan ben je voor het regime natuurlijk iemand die in de gaten moet worden gehouden. Toen hun geld in Griekenland op raakte, is Salehs familie naar Syrië teruggekeerd. Daar hadden zijn ouders het niet alleen materieel ontzettend moeilijk, ze belandden ook in een depressie: "Wanneer zien we ons kind terug?" En de oorlog begon korte tijd later. Uiteindelijk werd Saleh vorig jaar erkend als politiek vluchteling, waardoor hij in België herenigd kon worden met zijn familie. Het gezin woont sinds midden februari in Antwerpen.* Mamadou is uit Guinee gevlucht wegens een familieconflict. Hij is dus geen politieke vluchteling en had dan ook beter geen asiel aangevraagd toen hij hier op zijn zestiende arriveerde. Had hij gewoon een aankomstverklaring ondertekend, dan had hij meer kans gehad om te mogen blijven. Want hij was enorm goed geïntegreerd: hij sprak de taal, ging naar school, had een job en kostte de overheid geen cent. Maar dat wist Mamadou niet, met alle gevolgen van dien. Een jaar geleden werd hij gedwongen teruggestuurd naar Guinee.

Vluchteling --- Kind --- Niet-begeleide buitenlandse minderjarige --- Verzoeker om internationale bescherming