Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

451.9 --- 371.3 --- Culturele vorming --- Onderwijs --- Vlaanderen --- culturele vorming --- onderwijs --- Culturele vorming ; secundair onderwijs --- Overige onderwerpen --- Didactiek --- Lerarenopleiding : CVO --- Cultuuroverdracht --- Kunsteducatie --- Secundair onderwijs --- 377.8

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit onderzoek bestudeert de manier waarop kinderen van acht tot tien jaar in de pianoles leren en meer specifiek hoe een muziekleraar het leerproces dat in deze leercontext plaatsvindt, kan begeleiden. De centrale onderzoeksvraag is: “Hoe kan ik het leerproces in de pianoles bij kinderen van acht tot tien jaar ondersteunen, gelet op de verschillen in leren.” Iedereen leert op een andere manier, dat is een vaststaand feit. Maar hoe dient er met deze verschillen omgegaan te worden? Op deze vraag wordt in de literatuurstudie een antwoord gezocht aan de hand van de beschikbare literatuur rond leren, leerstijlen, leervoorkeuren en differentiatie (Kolb, 1983; Vermunt, 1989; Dunn & Dunn, 2008; Honey & Mumford, 2002; Economidou Stavrou, 2015; Coubergs et al., 2013; Ruijters, 2017). Daarnaast wordt ook de rol van de muziekleraar onderzocht (Strobbe & Van Regenmortel, 2012; Economidou Stavrou, 2015). De gebruikte pianomethodes (Dean, z.j.; Bastien, 1987; Emonts, 1992) worden tevens uitgebreid toegelicht. Vanaf september 2017 werd de in dit onderzoek beschreven literatuur in de praktijk getest via een multiple case study van drie leerlingen in het deeltijds kunstonderwijs (DKO) in de Stedelijke Academie voor Muziek, woord en Dans te Turnhout. De pianolessen vonden plaats op wekelijkse, individuele basis aan drie leerlingen die willekeurig werden geselecteerd. Tijdens de lessen werd gebruik gemaakt van de hierboven vermelde pianomethodes. Deze werden aangevuld met eigen materiaal, namelijk oefeningen die op maat gemaakt werden voor de leerlingen en instructievideo’s die ze thuis konden bekijken. De lessen werden opgenomen op video. Op basis van deze opnames werd het gedrag van de leerlingen tijdens het piano spelen in detail geanalyseerd aan de hand van zeven ‘leermetaforen’ ofwel ‘leervoorkeuren’: ‘kunst afkijken’, ‘participeren’, ‘kennis verwerven’, ‘ontdekken’, ‘oefenen’, ‘doorzien’ en ‘verbeelden’, voorgesteld door Ruijters (2017). Deze opnames werden ook gebruikt om de reactie en het gedrag van de leraar te bestuderen en te analyseren en dit aan de hand van een observatiewijzer gebaseerd op een onderzoek van Biedenbender (2012). De relevante elementen van deze lessen worden chronologisch per les beschreven aan het einde van deel twee van deze scriptie. Mogelijke verklaringen van de resultaten van deze analyses staan weergegeven in het derde en laatste deel: de discussie van de onderzoeksresultaten. Uit de analyses van de video’s blijkt dat de ene ‘leervoorkeur’ uit de theorie van Ruijters (2017) meer voorkomt dan de andere. Door de individuele lesaanpak was de leervoorkeur ‘participeren’ die berust op het principe van samen leren, slechts beperkt vast te stellen in dit onderzoek. Het principe van imitatie op het gehoor, ‘kunst afkijken’, werkte in vele gevallen wel maar het aanleren van liedjes op deze manier nam erg veel tijd in beslag tijdens de lessen. De leervoorkeuren ‘oefenen’ en ‘kennis verwerven’ waren door het vaak herhalen van een stukje een belangrijk gegeven. Zowel bij het spelen van de partituur als het naspelen op het gehoor, kwamen de leervoorkeuren ‘ontdekken’ en ‘doorzien’ tot uiting. Een opmerkelijke bevinding is dat de leervoorkeur die het meest prominent aanwezig was tijdens een les, afhankelijk was van het soort instructie dat door de leraar werd aangeboden. De leervoorkeur ‘verbeelden’ kwam daardoor beperkt aan bod.