Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Op je achttiende denk je misschien 'Live fast, die young', op een bepaald moment zegt het leven 'ho maar'. Huis Perrekes in Oosterlo, Geel is niet de Pukkelpopweide. Griet Teck toont in haar documentaire Feel my love (2014) dat ook hier muziek in de lucht hangt. Vaak wordt er gekeken naar wat mensen met dementie niet meer kunnen. Met deze film wil ik tonen wat er wel mogelijk is. Ik wil de mensen achter de beperking tonen. Griet Teck. Een oudere vrouw wandelt door de tuin. Haar wereld is niet de onze. Al lijkt het zo wel. Deze documentaire slaagt er in ons dat op een filmische wijze duidelijk te maken. Zichtbaar maken wat niet zichtbaar is, is een mooi project voor een documentairemaker. Griet Teck nestelt zich voor haar film in het Huis Perrekes, een kleinschalig huis voor mensen met dementie. Ze wil zich zeker niet blind staren op de ziekte en registreert met de camera bijna 'en passant' het aftakelend geheugen van de inwoners. Hoe kan je met een machinerie die principieel alles opslaat wat zich voor de lens bevindt tegelijk 'voorbij' de ziekte kijken? Waar is mijn plaats in zo'n fragiele omgeving? Filmen wat er zich in deze hoofden afspeelt is geen eenvoudige opdracht. De regisseuse neemt haar tijd. De seizoenen glijden in elkaar over. In Feel my love, met zijn titel als een lied, kijkt ze naar hoe het licht in de woning valt. Tussen licht en donker. Hoe de zon door het plantengroen schijnt of de witte sneeuw oplicht. Hoe de al wat oudere huid rimpelt in het daglicht. Een vrouw wast de rug van een man. Lange witte haren worden geborsteld. In de keuken wordt er samen gekookt. Huis Perrekes is altijd in beweging. Al gaat alles er wat trager omdat die oude handen en knokige ledematen een ander, maar nog altijd eigen, ritme gevonden hebben. Griet Teck houdt zich aan dat tempo tussen opstaan en slapen gaan. Ze luistert naar de vaak fluisterende toon waarop gesproken wordt. En naar het musiceren op de piano in de muziekkamer. Ze kijkt naar dat vreemde ballet tussen personeel en bewoners. Naar het onophoudelijke aan- en uitkleden van pijnlijke ruggen en schouders en knieën. Hoe blijven die mensen overeind? Wat is het te leven tussen de herinneringen van zichzelf en van elkaar? Zo rusten en mijmeren in de nabijheid van de dood. En altijd weer is er de muziek. Nu eens is het Bach, dan de composities van Tuur Florizoone. Een klarinet of de eigen zang. Twee ogen zo blauw, al mijn geluk zijn die twee kijkers van jou horen we ergens in een scene. Voor ons zijn dat de ogen van Griet Teck die voor Feel my love de juiste afstand vonden om deze harde werkelijkheid onder onze aandacht te brengen.

Dementie --- Ouderdomsbeleving --- Oudere --- Gerontologie --- Muziek --- Documentaire (genre) --- Liefde --- Verwondering --- Levenskwaliteit --- Levensloop

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Belgische documentaire (2020) van Griet Teck (Feel my love) over de laatste weken van het leven van drie ouderen. Rebecca heeft al vijf jaar kanker. Haar man en drie dochters gaan daar elk op hun eigen manier mee om. Nu haar einde nadert, groeit haar verlangen om bewust afscheid te nemen. Fernand en Emma zijn kinderloos en nog steeds elkaars grote liefde. Voor Emma is een leven zonder Fernand, na 62 jaar samen, bijna ondenkbaar. Delphine is hoogbejaard en woont bij haar dochter. Onverwerkt verdriet valt haar zwaar. Gelukkig is er de liefde en humor van haar dochter. Sphinx-cinema.be: ‘"Touching Infinity’ volgt hen tijdens de laatste weken. Voorbij de angst en het verdriet nemen zij ons mee op een tocht, gedragen door liefde, dankbaarheid en diepe verbondenheid. (…) een film van hoop en lichtheid tijdens deze laatste groeifase van het leven. (...) uitzonderlijke, warme film over de troostende schoonheid en kracht van afscheid nemen." Eric Stokman (Humo 12-10-’20): ‘Meekijken op de grens van het leven (...) Kunnen documentaires zó aangrijpend zijn dat ze bijna ondraaglijk worden? (…) Het punt is dat Teck bij momenten zó ver meegaat in hun laatste ogenblikken, haar camera in sommige intieme situaties zó lang laat draaien, dat we er een tikje ongemakkelijk bij werden' (3 sterren).

film --- Verlies (emotie) --- Rouwproces --- Liefde --- Documentaire --- Zonder onderwerpscode: speelfilm