Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

In de gezondheidszorg is een reanimatie een belangrijk gegeven, wat zich uit in een veelvoud aan bijscholingen en tal van wetenschappelijke literatuurstudies. Deze bachelorproef wil de andere zijde van reanimatie belichten: de reanimatie gaat verder dan alleen de rechtstreekse patiëntenzorg. Er zijn ook andere partijen en belangen bij betrokken, zoals familie en verpleegkundigen. Ook materiaal en opleidingen mogen niet uit het oog verloren worden. Deze literatuurstudie, in kader van het behalen van de bijzondere beroepstitel (BBT) Intensieve Zorgen en Spoedgevallenzorg, focust zich op een aantal verschillende deelaspecten in de brede kijk rond reanimatie: vroege detectie, communicatie tussen hulpverleners, materiaal- en ruimtegebruik, bijscholingsbeleid, opvang van familie en opvang van verpleegkundigen. Een reanimatie voorkomen is beter dan deze te moeten uitvoeren. Door gebruik te maken van een early warning score (EWS) kan een deteriorerende patiënt tijdig gedetecteerd en doorverwezen worden. Communicatiehulpmiddelen, zoals briefen volgens het SBAR-systeem, zorgen dat de verdere hulpverleningsketen over alle noodzakelijke informatie omtrent de patiënt beschikt. Komt het toch tot een reanimatie, dan is het van belang dat de uitvoerders zich baseren op de meest recente wetenschappelijke kennis. Training en hertraining vormen eveneens een belangrijk aspect om een hogere overlevingskans aan het slachtoffer te kunnen bieden. Er wordt ook gekeken naar de aspecten die tot een vertraging van de opgeroepen hulp kunnen leiden. Eens deze hulp ter plaatse is, dient er ook voldoende ruimte rond een patiënt te zijn om al het materiaal en de betrokken hulpverleners vlot te kunnen laten werken en communiceren. Een nieuwer concept is het toelaten van familie bij de reanimatie. Dit wordt in een aantal gevallen nog routinematig geweerd. Doch tonen studies aan dat dit de rouwverwerking in positieve mate kan beïnvloeden. Het is in die optiek belangrijk om ook hulpverleners te leren omgaan met het bijzijn van familie, waarbij dit onderwerp ook pre-reanimatie bespreekbaar gemaakt moet worden. Mede door de grote vluchtelingenstroom moeten we als hulpverleners ook rekening houden met cultuurverschillen waarbij andere waarden en normen zijn aangeleerd. Het is dus belangrijk als hulpverlener kennis te hebben over de hulpmiddelen die men kan hanteren om deze familieleden te benaderen. Tot slot mogen de hulpverleners zelf, met name de verpleegkundigen op de getroffen afdeling, niet vergeten worden. Een studie naar de mogelijke emotionele en psychologische gevolgen toont dat een structureel opvangkader voor deze werknemers vaak vergeten wordt.