Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Kleine Draak kan al vliegen en vuur spuwen; zijn moeder gaat voor hem een kind halen om te oefenen in het bang maken. Dit kind, Beppo, is echter helemaal niet bang en ze worden vrienden. Kleine Draak en Beppo op zijn rug jagen samen de grote draken schrik aan en Kleine Draak brengt Beppo weer naar huis. De vriendelijke krijttekeningen in gedekte (aarde)tinten zijn gemaakt met veel oog voor detail: er valt veel op te zien en te ontdekken. Ze vormen een mooie eenheid met de tekst en geven veel extra informatie. Op de groot opgezette illustraties (over een of twee pagina's) zien de draken er vriendelijk uit en door de huiselijke sfeer wordt alles nog minder angstaanjagend. Onder de illustraties staan steeds enkele regels tekst in een grote letter. Op de omslag een kleurenillustratie over voor- en achterkant met een vrolijke Kleine Draak op het dak (van Beppo's huis) met op de achtergrond het dorp en in de verte de drakenburcht op een berg.

Bang zijn.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Bang zijn

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Bang zijn --- Fiction --- Jeugdboeken

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Dit is Benno. Benno-beresterk. Benno-ben-nooit-bang. Benno durft alles. Hij durft zelfs naar griezelfilms te kijken. Max de schrikluis, durft dat allemaal niet. Benno lacht Max uit. Maar op een dag verandert alles.... Een warm gekleurd verhaal over bang zijn en pesten. In dit vierkante prentenboek speelt hondje Benno kampioen durfal. Hij noemt zich ¿beresterk¿ en ¿nooit bang¿. Niemand weet echter dat hij ¿s nachts bang is voor monsters en spoken. Max is in Benno¿s ogen een angsthaas (¿schrikluis¿ in Vlaanderen) en wordt daarom uitgelachen. De rollen worden omgekeerd als Max Benno redt van een spin die op hem zit. Bovendien is hij zo tactvol op school niets over Benno¿s angst te vertellen. Als de vader van Benno ook vertelt angsten te hebben, durft Benno dat ook te uiten. Voor iedere dubbele pagina maakte de auteur (1960) links een zwarte tekst waarvan sommige kernwoorden in een kapitale 24-puntsletter op een fond in gevarieerde kleuren is gedrukt. Rechts maakte De illustrator (1963) de kleurige illustratie, eenvoudig van vormgeving, met weinig overlappingen, in gouache en contpotlood. Vanwege de thematiek is dit boekje een charmante aanvulling voor het 'bange bibliotheekje' van 3- tot 5-jarigen en een geschikt opstapje voor (groeps-)gesprekjes over dit onderwerp in peuterspeelzalen en groepen 1 en 2 van de basisschool. Benno buitengewoon vertelt het hondje Benno op de speelplaats wilde verhalen over zijn vader: die zou astronaut zijn en in een raket naar de maan vliegen. En ook thuis verzint Benno verhaaltjes voor zijn kleine broertje: over een draak op het schoolplein, die ze weggejaagd hebben met de tuinslang. Wanneer Benno's kleren geleden hebben onder de woeste spelletjes die hij op school gespeeld heeft, verteld hij zijn mama dat het de groten waren, die zijn broodtrommeltje wilden afpakken. Wanneer zijn ouders hierop naar school willen gaan, beseft Benno dat al zijn leugens en verzinsels zullen uitkomen. Uiteindelijk ziet hij in dat jokken Niet mag, maar verhaaltjes verzinnen voor zijn kleine broertje wel. Voor mij neemt het verhaaltje een wat abrupte wending en blijft de grens tussen jokken en verzinnen ook voor de lezer nog vaag. Van een echt sterk verhaal kan dan ook nauwelijks sprake zijn, de moraal overheerst. In Benno is nooit bang heeft Benno ook een grote mond, en schept er over op dat hij nooit bang is. Zijn vriendje Max maakt hij uit voor schrikluis, die niet in bomen durft klimmen, of op de schommel durft staan of niet naar griezelfilms durft kijken. Maar dan zit er bij het voetballen plots een grote spin op Benno's hand. Terwijl Benno begint te huilen en te gillen, zet Max het diertje heel rustig elders in de tuin. Die nacht is Benno doodsbang dat Max tegen iedereen op school zal vertellen hoe bang hij wel was en dat ze hem dan zullen uitschelden. Dan biecht Benno alles op aan zijn vader, en samen gaan ze onder Benno's bed op zoek naar monsters. Gelukkig heeft Max niets verraden, en Benno lacht hem niet meer uit. Max durft trouwens sindsdien meer, en Benno durft nu ook te zeggen als hij iets niet durft. Net als in het eerste prentenboek ligt het lesje er nogal dik bovenop. In de kleuterklas zie ik dit boek dan ook als een aanleiding om met de kinderen over bang zijn, stoer doen en uitlachen te praten. [Karin Van Camp] 31-12-2006 - Copyright (c) Vlabin-VBC - bron: De Leeswelp