Listing 1 - 10 of 30 | << page >> |
Sort by
|
Choose an application
De titel slaat niet op het aantal afleveringen - dat zijn er 5 - maar op het aantal Belgen dat op of onder de armoedegrens leeft. Dat is veel, zeker voor een van de rijkste regio's van Europa. En het ziet er niet naar uit dat dat cijfer spoedig zal dalen, integendeel. Mensen in armoede beantwoorden niet aan het gangbare cliché van de dakloze, marginale steuntrekker. Neen, mensen in armoede wonen gewoon in onze straat. Tanja is een alleenstaande jonge moeder die zich uit de naad werkt om haar twee kleuters een toekomst te kunnen bieden. De gepensioneerde Gilbert had zijn schulden bijna afbetaald toen zijn vrouw zwaar ziek werd. Michael heeft na een moeilijk schoolparcours een baantje gevonden, maar is dat genoeg om een toekomst op te bouwen?Het is een moeilijk thema om in beeld te brengen: focus je op de tekorten - aan geld, opleiding, huisvesting - en kun je daarmee wel kijkers lokken? Armoede is geen onderwerp waarvoor je een avondje in de zetel wegzakt. 1 op 10 vertelt over vijf mensen die onder de armoedegrens leven. Vijf filmmakers brengen, ieder met hun eigen kijk en vorm, vijf verhalen. Die vormen samen één nieuwe levenslijn: van jongere tot bejaarde, en weer terug. Want armoede komt als een gesloten cirkel waaruit het moeilijk ontsnappen is. Hoe omzeil je die paradox? De VRT liet er jonge regisseurs op los, die er hun persoonlijke film van mochten maken. Aflevering 1 (regie: Klara Van Es)Antwerpen. Michael staat op een keerpunt in zijn leven: hij is net begonnen aan zijn eerste job. Tijdens zijn schoolloopbaan is één en ander misgelopen: als slachtoffer van het waterval-effect moet hij zich tevreden stellen met een baantje in een beschuttende werkplaats. Maar hij heeft ambities. Is hij sterk genoeg om zich in de samenleving staande te houden en zich een leven op te bouwen?Aflevering 2 (regie: Ellen Vermeulen)Leuven. Tanja is een jonge, hard werkende, alleenstaande moeder, met schulden uit een recent verleden, die werden opgebouwd omwille van de zorg om haar intussen overleden moeder. In haar pogingen om de werkloosheidsval te ontlopen, houdt ze nauwelijks tijd over voor het grootbrengen van haar twee zoontjes. Terwijl ze haar schulden probeert af te betalen, cijfert ze zichzelf weg om voor haar zoontjes een betere toekomst op te bouwen
Armoede --- Kansarmoede --- Generatiearmoede
Choose an application
De titel slaat niet op het aantal afleveringen - dat zijn er 5 - maar op het aantal Belgen dat op of onder de armoedegrens leeft. Dat is veel, zeker voor een van de rijkste regio's van Europa. En het ziet er niet naar uit dat dat cijfer spoedig zal dalen, integendeel. Mensen in armoede beantwoorden niet aan het gangbare cliché van de dakloze, marginale steuntrekker. Neen, mensen in armoede wonen gewoon in onze straat. Tanja is een alleenstaande jonge moeder die zich uit de naad werkt om haar twee kleuters een toekomst te kunnen bieden. De gepensioneerde Gilbert had zijn schulden bijna afbetaald toen zijn vrouw zwaar ziek werd. Michael heeft na een moeilijk schoolparcours een baantje gevonden, maar is dat genoeg om een toekomst op te bouwen?Het is een moeilijk thema om in beeld te brengen: focus je op de tekorten - aan geld, opleiding, huisvesting - en kun je daarmee wel kijkers lokken? Armoede is geen onderwerp waarvoor je een avondje in de zetel wegzakt. 1 op 10 vertelt over vijf mensen die onder de armoedegrens leven. Vijf filmmakers brengen, ieder met hun eigen kijk en vorm, vijf verhalen. Die vormen samen één nieuwe levenslijn: van jongere tot bejaarde, en weer terug. Want armoede komt als een gesloten cirkel waaruit het moeilijk ontsnappen is. Hoe omzeil je die paradox? De VRT liet er jonge regisseurs op los, die er hun persoonlijke film van mochten maken. Aflevering 3 (regie: Joke Nyssen)Tongeren. Guido, gescheiden en werkloos door een fabriekssluiting, en Heidi, weduwe en opgezadeld met schulden van haar overleden man, worden verliefd op elkaar en willen samen een nieuw samengesteld gezin stichten. Ze wikken en wegen elke dag hun uitgaven. Ze komen rond maar extras kunnen er niet af. En ze zijn creatief om hun kinderen toch iets meer te bieden. Maar in het dagelijks gecijfer, ondervinden ze dat samenwonen ook een prijs heeft. Aflevering 4 (regie: Annabel Verbeke)Poperinge. Gilbert is een gepensioneerd ondernemer, die al zijn spaarcenten is kwijtgeraakt bij een bedrieglijke transactie. Samen met zijn vrouw tracht hij de situatie het hoofd te bieden, en zijn schulden terug te betalen. Het einde van de schuldbemiddeling komt in zicht. Maar dan wordt zijn vrouw ziek&
Armoede --- Kansarmoede --- Generatiearmoede
Choose an application
De titel slaat niet op het aantal afleveringen - dat zijn er 5 - maar op het aantal Belgen dat op of onder de armoedegrens leeft. Dat is veel, zeker voor een van de rijkste regios van Europa. En het ziet er niet naar uit dat dat cijfer spoedig zal dalen, integendeel. Mensen in armoede beantwoorden niet aan het gangbare cliché van de dakloze, marginale steuntrekker. Neen, mensen in armoede wonen gewoon in onze straat. Tanja is een alleenstaande jonge moeder die zich uit de naad werkt om haar twee kleuters een toekomst te kunnen bieden. De gepensioneerde Gilbert had zijn schulden bijna afbetaald toen zijn vrouw zwaar ziek werd. Michael heeft na een moeilijk schoolparcours een baantje gevonden, maar is dat genoeg om een toekomst op te bouwen?Het is een moeilijk thema om in beeld te brengen: focus je op de tekorten - aan geld, opleiding, huisvesting - en kun je daarmee wel kijkers lokken? Armoede is geen onderwerp waarvoor je een avondje in de zetel wegzakt. 1 op 10 vertelt over vijf mensen die onder de armoedegrens leven. Vijf filmmakers brengen, ieder met hun eigen kijk en vorm, vijf verhalen. Die vormen samen één nieuwe levenslijn: van jongere tot bejaarde, en weer terug. Want armoede komt als een gesloten cirkel waaruit het moeilijk ontsnappen is. Hoe omzeil je die paradox? De VRT liet er jonge regisseurs op los, die er hun persoonlijke film van mochten maken. Aflevering 5 (regie: Fabio Wuytack)Antwerpen. De Afghaan Jawid en de Kosovaarse Dashurije hebben elkaar gevonden in het Klein Kasteeltje. Nu eens getolereerd, dan weer over de grens van de illegaliteit, leveren ze een voortdurend gevecht voor de juiste papieren. Als Dasjurije zwanger blijkt te zijn, maakt hun ongeboren kind de vicieuze cirkel van armoede rond
Armoede --- Kansarmoede --- Generatiearmoede
Choose an application
Armoede --- Generatiearmoede --- Sociale uitsluiting --- Netwerkbenadering
Choose an application
Social problems --- Social policy --- armoede --- generatiearmoede --- Antwerp
Choose an application
In de jaren '50 trokken dagelijks tientallen arbeiders vanuit het Waasland met de bus naar de mijnen in Charleroi. Zes dagen op zeven, van vier uur 's ochtends tot zeven uur 's avonds, om hun boterham te verdienen. Het is een harde maar vrijwel onbekende bladzijde uit onze sociale geschiedenis. René Van Ryckeghem getuigt in Zwarte Boterhammen over deze harde tijden. Het 'rijke Wallonië' zorgde toen voor een inkomen van vele Vlaamse gezinnen. Vandaag is de toestand helemaal anders. De streek rond Charleroi is verkommerd. De mijn- en staalbaronnen zijn vertrokken. Torenhoge werkloosheid zorgt voor generatiearmoede. De film trekt met deze belangrijke getuige terug naar Le pays noir en ontdekt in Marcinelle het aangrijpende museum Le Bois du Cazier. De dvd beschrijft een vrijwel onbekende bladzijde van de sociale geschiedenis van het Waasland. Bovendien bevat de film tal van elementen die aansluiten bij actuele onderwerpen als de verhouding Vlaanderen-Wallonië, arbeid en arbeidsethiek, veiligheid, andere culturen...
Geschiedenis --- Sociaal-economische geschiedenis --- Vlamingen --- Werkgelegenheid --- Wallonië --- Mijnbouw --- Generatiearmoede
Choose an application
Bijna 70 jaar na de memorabele documentaire van Henri Storck (Misère au Borinage), die de dramatische gevolgen van de economische crisis in de jaren dertig in beeld bracht, ging de jonge Belgische filmmaker Patrick Jean op zoek naar zijn eigen Borinage-wortels. Hij treft er een streek aan die er zo mogelijk nog slechter aan toe is. Sinds de sluiting van de mijnen in de jaren '70 is de werkloosheid enorm toegenomen en een groot deel van de bevolking leeft er in deplorabele omstandigheden, zonder enig uitzicht op verbetering en zonder de vechtlust van vroeger. Hij filmt er de sociale ellende: verdwenen mijnen, armoede, krotwoningen. Via een ex-mijnwerker, Emile, geeft hij de stille armoede een stem. De families waarmee hij in contact komt vertrouwen hem hun ellende toe, hun berusting, hun woede soms. Doorheen hun getuigenissen loopt een zelfde rode draad: honger, ziekte, de afwezigheid van sociale diensten, de quasi stelselmatige plaatsing van kinderen in centra voor gehandicapten. Sommige gezinnen hebben sinds drie generaties geen werk meer. Ze leven als in een sociale goot, zegt de cineast. De hoop op een beter leven bestaat niet omdat ze hebben aanvaard dat ze nutteloos, onbekwaam en zelfs schadelijk zijn. Of hoe een streek die ooit de basis legde van onze industriële welvaartsstaat, nu haar toegangsticket tot de welvaartsstaat erg duur moet betalen
Armoede --- Generatiearmoede --- Werkloosheid --- Kind --- Mijnbouw --- Wallonië --- Sociaal-economische geschiedenis
Choose an application
Tien jaar na datum keert Patric Jean terug naar de plaats waar hij in 1999 zijn reportage 'Les enfants du Borinage - lettre à Henri Storck' draaide en kijkt hij naar eventuele veranderingen en verbeteringen in de toestand van de lokale bevolking
Armoede --- Generatiearmoede --- Werkloosheid --- Kind --- Mijnbouw --- Wallonië --- Sociaal-economische geschiedenis
Choose an application
Social problems --- Sociology of social welfare --- welzijnswerk --- methoden van het sociaal werk --- armoedebestrijding --- welzijnsbeleid --- generatiearmoede
Choose an application
Social stratification --- Community organization --- Social policy --- kansarmoede --- sociale participatie --- participatie --- toegankelijkheid --- generatiearmoede
Listing 1 - 10 of 30 | << page >> |
Sort by
|